تقسیم‌بندی و ریشه کاتاها

تقسیم‌بندی و ریشه کاتاها

برخی استادان از جمله؛ «فوناکوشی»، «مابونی»، «میاگی» از دهه­ دوم قرن بیستم به بعد اقدام به انتشار عقاید و افکار خود در قالب کتاب نمودند. با مراجعه به آن­ها مطالب جالب توجه درباره­ تقسیم‌بندی و ریشه کاتاها به­ دست می­آوریم.

«فوناکوشی» درکتاب اول خود که در سال ۱۹۲۲ منتشر کرد اظهار می­دارد: «تقسیم‌بندی و ریشه کاتاها را می­توان به دو دسته تقسیم نمود. این طبقه­‌بندی براساس دو سبک اصلی یعنی «شورین‌­ریو»­ و «شوری‌ریو» ­است. بنا ­به ­­­نظر «فوناکوشی» داچی‌­ها و جا به جایی‌ها و تکنیک‌های دست و پا در «شورین‌ریو» در مقایسه با «شوری‌ریو» نرم­تر و ملایم­تر است و برای افراد لاغر و ضعیف‌­الجثه بسیار مناسب می­باشد.

کاتاهای «شوری­‌ریو» برخلاف «شورین­‌ریو» سخت، محکم، نفوذپذیر و در عین ­حال تکنیک‌های دست و ضربات پا آهسته‌تر ولی قدرتمند بوده و برای اشخاصی با جثه­ قوی و درشت خیلی مناسب است. هر یک از این سبک­‌ها نقاط قوت و ضعفی دارند، ولی به­ طور اساسی ضعف «شوری‌­ریو» فقدان تحرک کافی است و «شورین‌ریو» با وجود نرمی و سرعت زیاد از قدرت کافی برخوردار نیست.

تقسیم‌بندی و ریشه کاتاها به دو گروه «شورین‌ریو» و «شوری‌ریو» براساس هنر رزمی چین باستان «درونی» و «بیرونی یا سخت و نرم صورت گرفته است. «چوجن­­ میاگی» دوازده سال بعد ­از ­کتاب اول «فوناکوشی» در کتاب خود به شرح ریشه‌­ای کاتاها در دو دسته­ «شورین­‌ریو» و «شوری‌ریو» می‌­پردازد و آن­ها را مثل «فوناکوشی» به «درونی» و «بیرونی» تقسیم می­نماید.

«میاگی» می­گوید: «روش درونی «شوری» نرم و انعطاف‌­پذیر است و هسته­ مرکزی دفاع براساس تاکتیک‌های جا خالی دادن (ساباکی) استوار است. سبک‌های بیرونی «شورین» بر تکنیک‌­های محکم، بر پایه­ فیزیک کامل اندام تکیه دارد و مناسب افراد قوی هیکل است. سخت یا نرم، هر دو ریشه در معبد «شائولین» در استان «هنان» چین دارند.

اگر به تعریف‌های «میاگی» و «فوناکوشی» دقت کنیم. هرکدام نظری کاملا متضاد دیگری در تعریف «شوری» و «شورین» ارایه نموده‌اند. تقسیم‌بندی و ریشه کاتاها که توسط «میاگی» و «فوناکوشی» صورت پذیرفت از سوی «کنووا مابونی» بنیان­گذار سبک «شیتوریو» در کتابی که چند سال بعد (۱۹۳۸­) منتشر شد، کاملا مردود اعلام می­شود. او معتقد است چنین تقسیمی بیهوده و بی­‌مورد است. «مابونی» می­گوید: «تقسیم بندی کاتاها هرگز در میان استادان کاراته­ اوکیناوا یا هنرجویان «کاراته‌دو» وجود نداشته است. هرکاتا صرفا به نام مبتکر و یا محل تمرین آن شناخته می­شده است».
مهمترین موضوع این ­است که «فوناکوشی» هرگز «شورین‌ریو» را معادل «شوری­ته» و «شوری­‌ریو» را معادل «ناهاته» قرار نداد، چون در تمام دوران زندگی سبک «ناهاته» را مطالعه و تمرین نکرده بود، در تقسیم‌بندی و ریشه کاتاها؛ تمام کاتاهای مورد نظر «فوناکوشی» از سبک «شوری­ته» ریشه گرفته بودند. ازاین­رو او هرگز چیزی از «ناهاته» وارد سبک «شوری­ته» ننمود، گرچه گاها ادعا می­شود او دو سبک را ادغام کرده است که این موضوع ریشه در همان «شورین» و «شوری» دارد که با «ناهاته» و «شوری­ته» متفاوت است. کسی که چنین ادغامی را انجام داد تنها «مابونی» است که هر دو سبک «ناهاته» و «شوری­ته» را سال‌ها نزد استادان مختلف تعلیم دید و مطالعه کرد و سرانجام آن­ها را زیر لوای «شیتوریو» عرضه نمود.

«مابونی» به منبعی تاریخی اشاره می­کند که احتمال پیدا کردن ریشه­ «شورین­‌ریو» و «شوری­‌ریو» در آن­جا را خبر می­دهد: «اگر چه شاید بتوان براساس نوشته‌های کتاب قدیمی «بوبوشی»، «شوری‌ریو» را به نوعی خیلی ضعیف به «شوری­جی‌­ریو» و «شورین‌جی­ریو» مرتبط دانست، اما این نقب تاریخی و ریشه‌­یابی به ­هیچ ­روی دلیلی بر تقسیم‌بندی و ریشه کاتاها بر مبنای «شورین‌‌ریو» و «شوری‌ریو» نیست» (پژوهش در کاتای سی‌پای– کنووا مابونی). «مابونی» کاتاها را براساس استادان و بنیان­گذاران و یا مبتکران آن­ها تقسیم­ بندی نمود.