آیکی « Aiki»
روی دیگر «کیای»، «آیکی» است، «آیکی» بعد از پایان «کیای» پدیدار میشود. زمانی که حریف در برابر تکنیک کاراته‌کا احساس ضعف میکند، کاراته‌کا قدرت «آیکی» را حس مینماید. «آیکی» یعنی غلبه بر حریف بدون درگیری فیزیکی، یا چیرگی روانی بر حریفی که احساس ضعف و شک و تردید بر او سایه انداخته و شکست را میپذیرد. آیکی بر توانایی، استحکام و صلابت روانی کاراته‌کا تکیه دارد. رزمی‌کاری که دارای چنین ویژگی‌هایی است هرگز وارد فاز درگیری نمیشود و قبل رسیدن به با قاطعیت و اقتدار بر حریف مسلط میگردد حتا با یک لبخند.
شکستن روحیه‌ی اراده و اعتماد به نفس حریف در یک مبارزه رودررو قطعا احتمال غلبه بر او را چند برابر بالا میبرد. در کتاب «هنر جنگ» نوشته «سانسو» « Sun su» که از کتب قدیمی رزمی محسوب میشود گفته شده: «پیروزی در میدان جنگ کمال مطلوب نیست، پیروزی بر دشمن بدون جنگ کمال مطلوب است».
مفهوم «آیکی» رساندن کاراته‌کا به مرحله‌ی پیروزی بدون درگیری است. هنگامی‌که حریف یا دشمن احساس ضعف و ناتوانی رزمی کند، درحقیقت جنگ را باخته است. تمرین «کیای» به هنگام کمال و تجمیع روح و جسم و ذهن در کاراته‌کا، آغاز تولد «آیکی» در حریف خواهد بود. فریاد ناقص بدون «کیای»، هرگز نمیتواند «آیکی» بیافریند مفاهیم «کیای» و «آیکی» را نباید ژست‌های متکبرانه کاراته‌کا دانست. «کیای» و «آیکی» ماحصل تجربه، تبحر، توانایی و فهم و درک هنرجو از کاراته و نیروهای درونی آن میباشد. به وسیله ظاهرسازی و ادا و اطوار و… کسی نمیتواند «کیای» و «آیکی» را از خود نشان دهد و مدعی قدرت باشد.
تواضع و افتادگی موقع تمرین کاراته اولین جلوه‌ی ظاهری و قابل لمس است، سعی کنید «آیکی» را از خلال فکر و روح و تکنیک و احساس و نگاه خود بروز دهید.
«باید بتوانیم حریف را با استفاده از نیروی «آیکی» مغلوب کنیم»
0 دیدگاه