آموزه‌هاي ذن

آموزه‌هاي ذن :

ذن به ما می‌آموزد که هنگام انجام هرکاری فقط باید روی خود آن کار تمرکز کرد. موقع غذا خوردن صرفاً باید غذا خورد. (کاری که امروزه منسوخ شده و کمتر کسی انجام می­دهد. یا با هم حرف می­زنیم. یا اگر تنها باشیم، تلویزیون نگاه می­کنیم، یا روزنامه و کتاب­ می­خوانیم و به تازگی هم اینترنت و  SMS به میان آمده­‌اند). ذن توجه و تمرکز به لحظه لحظه‌های زندگی دارد. اما متأسفانه زندگی مدرن همه­ چیز را مشکل کرده است. به فرزندان­مان تمرکز برلحظه‌ها و کشف استعدادهای شهودی را یاد نمی­دهیم و بعد که بزرگ­تر شدند نمی­دانند چگونه خرد خویش را گسترش دهند تا در دام افکارمنفی گرفتار نشوند.

نمی­گویم همه برای رهایی از اضطراب و منفی­ گرایی و رسیدن به آرامش باید به آموزه‌هاي ذن روی بیاورند. این­جانب با پشتوانه بیش از سه دهه تجربه مربی­گری هنرهای رزمی و آشنایی کامل با آن مکتب اذعان می­کنم که:

در آموزه‌هاي ذن به ­زیستن در لحظه­ حال به­ عنوان یک هنر و روشی پیشگیرانه در برابر فشارهای روانی اهمیت زیادی داده شده است. یادگیری چگونه درلحظه اکنون حضور داشتن و قدم به آینده و گذشته نگذاشتن قدرتی است که اضطراب و تشویش و نگرانی را به­ راحتی از روح انسان می‌زداید و فضای ذهن را پاک می­سازد.

تعلیمات ذن انسان را به ­سوی شکستن چارچوب‌های کهنه­ فکری (منفی‌­بافی‌­ها و باورها و تحلیل‌ها و قضاوت‌ها) برده و او را به جایی می­رساند تا هر پدیده و رویدادی را فقط نظاره‌­گر باشد، نه چیزی به ارزش آن بیافزاید، نه کم کند. یعنی همان کاری که ما برای رسیدن به آرامش محتاج­ش هستیم.

سه مرحله­ ذن عبارتند از:

ایشین = تمرکز در لحظه

زانشین = حضور در لحظه

موشین = غرق در لحظه