چند مهاجم :
متأسفانه خيلى از استادان هنرهای رزمى ادعا مىكنند كه در برابر چند مهاجم (دو، سه، چهار يا بيشتر)، به راحتى مىتوانند مبارزه كرده، آنان را از پا درآورند و يا فنون خاصى را در اين رابطه بلدند و… البته شنيدن چنين ادعاهايى، يا تماشاى حركات دفاعى و غالباً نمايشى در باشگاه و روى تاتمى، كار آسان و حتى جذابى است. اما باور كنيد بين باشگاه و تاريكى يك خيابان خلوت، فاصلهى زيادى است.(چند مورد كتاب و ويدئوى آموزشى در رابطه با دفاع شخصى از استادان مختلف نيز ديدهام، كه فريبنده و جذاب است اما قاطعانه مىگويم در شرايط واقعى، اين كارها عملى و اجرايى نيست.)
به نظر من، مقابله در برابر حتى دو نفر، نه تنها بسيار دشوار است، بلكه در بيشتر مواقع به شكست منجر مىگردد، چه رسد به رويارويى با چند مهاجم. بُرد و باخت در تمام اين موارد، بستگى دارد كه طرفهاى مقابل چه كسانى هستند؟ چه مقدار تجربه زد و خوردهاى تهاجمى و خصمانه خيابانى را دارند؟ آيا نوجوانانى تازه به دوران رسيده هستند يا اراذل و اوباش سابقهدار؟
تقابل با سه يا چهار شرور سابقهدار خيابانى كه مهارت و تجربه خلافكارى زيادى دارند، كار بسيار مشكل و سختى خواهد بود; حتى اگر رزمىكار ماهرى باشيد، شانستان خيلى كم است. چون آنها شرايط و قانون بازى را بلدند، ولى شما در نبرد خيابانى تازه كاريد. نكته مهم بعدى، مكان و محل وقوع درگيرى است: آيا در يك جاى عمومى و شلوغ هستيد؟ فضاى تحرك كافى داريد؟ در خيابانى خلوت قرار گرفتهايد يا در پياده روى بزرگى هستید؟ توان جابهجايى و حركت كردن، يكى از نكات مهم رويارويى با خلافكاران است.
دنياى واقعى با فيلمهاى سينمايى بسيار متفاوت است كه ستاره فيلم، همه مهاجمان را يك تنه از پا در مىآورد، بدون اينكه آسيب ببيند!. اراذل و اوباش شرور معمولا چند نفرى سراغ طعمه مىآيند، جدا کردن آنها از هم، كار دشوارى است. يادگيرى چگونگى مبارزه با چند مهاجم، كار سادهاى نيست، ولى پيشنهاد مىكنم كه اگر بتوانيد تكتك با آنها روبرو شوید و در وهله اول، بدون معطلى، نزديكترین نفر را با تمام قدرت مورد حمله قرار دهيد، شانس بيشترى در پيروزى خواهيد داشت. هيچ سبك خاص يا تكنيكهاى مشخص و معينى را، نمىتوان براى به دستآوردن برترى، در رويارويىهاى ناخواسته خيابانى برگزيد. توجيه كردن، راه چاره نشان دادن در اين مورد، واقعاً كار دشوار و سختى است.
دوستانه بگويم، گفتههاى خيلى از مربىهاى رزمى در مورد عملى بودن فنون در يك رويارويى واقعى را به سادگى باور نكنيد، از تئورى تا عمل راه طولانى و دشوارى است. شبيه همان كارى كه برخی رزمیکاران، در باشگاهها و هنگام آزمون و رتبه گرفتن انجام مىدهند. به ظاهر عملى زيبا، جذاب و حيرتآور است، ولى بسیاری از آن فنون قفل كردن و پرتابى در عمل و فضاى خيابانى قابل اجرا نيست.
آدمها متفاوتند; بعضى قد بلند، برخى كوتاه، چاق، عضلانی و… نه تنها در فيزيك بدنى متفاوتند، بلكه در روان و انديشه و احساس نيز با يكديگر فرق مىكنند. ازاينرو نمىتوان فرمول مشابه براى دفاع شخصى مطرح كرد. هر اتفاق يا برخوردى، بسته به فضا و مكان و دو طرف درگيرى متفاوت است.
البته اين گفته به اين معنى نيست كه دست از تمرين و آموزش برداريم. يا من مربى، هنرجويان را نا اميد و دلسرد كنم. نه! اما، نبايد افراطى بود و علاقمندان را با شعار و عبارات پوچ و واهى، از واقعيت دور نمود و گمراه كرد. هنر دفاع شخصى، بسته به زمان و مكان و نوع درگيرى و طرفهاى آن، بايد زاينده، فراگير، زنده و پويا باشد. تعدادى فرمول و تكنيك سنتى نمايشى، نه تنها ممكن است بدون كارايى باشد، بلكه گاهى زيانآور نيز خواهد بود.
0 دیدگاه