مراحل تمرین

در مراحل تمرین سبک کیوکوشین به قدرت بدنی و استقامت جسمانی هنرجو اهمیت زیادی داده می­شود. از این رو در آموزش کیوکوشین تمرینات مخصوصی برای بالا بردن توان عضلانی و استقامت جسمانی هنرجویان اجرا می­گردد. برای این­که فردی بتواند تکنیک‌های کاراته را اجرا کند و مهارت در این فنون پیدا نماید، باید عضلات گوناگون بدنش، توسط تمرینات گوناگون تقویت شوند. این عضلات به ­طور اجمالی عبارتند از: عضلات پشت و کمر و اطراف ستون فقرات و زیر بغل، عضلات سینه، عضلات کتف، عضلات بازو و پشت بازو و صاعد، عضلات گردن و کول، عضلات شکم، عضلات کپل‌ها و پشت ران، عضلات جلو ران و ساق پا، عضلات کف دست و پا.

عضلات پا شامل کف پا، دوقولوی ساق پا، چهارسر زانوها و سرینی در اثر حرکت‌های متناوب برروی داچی‌ها و فشار مرتب و مستمر برآنان. عضلات به­ طورکلی، طی مراحل تمرین روزمره تقویت می­شوند و معمولا این گروه عضلات در تمام کاراته­‌کایان از قدرتی مناسب برخوردارند. عضلات کمر شامل فیله‌­ها، دو طرف ستون فقرات، کتف‌ها و زیربغل نیز به­ خاطر حرکت‌های بالاتنه و ضربات پرتابی دست که با استفاده از چرخش کمر و شوک باسن اجرا می­شوند از قدرت و توان مطلوبی برخوردار هستند.

در مراحل تمرین آموزش کیوکوشین عضلات شش گانه شکم شامل زیرشکم، بالای شکم و پهلوها هم به­ خاطر تمرینات خاص شکم و ضربات مکرری که طی سالیان به شکم می­خورد و کشیدن کیای هنگام تمرینات، قدرت و تناسب بسیار خوبی دارند. عضلات انگشتان دست و صاعدها به­ خاطر سیکن رفتن و مشت کردن دایم کف دست، رشد خیلی خوبی دارند.

باید بگویم بعضی از عضلات به­ خاطر عدم استفاده­ مناسب و عدم درگیری زیاد در تمرینات کلاسیک رشد کمتری نسبت به بقیه­  عضله­‌ها دارند. این عضلات به ترتیب ضعف عبارتند از: تری سپس (سه سرپشت بازو) همسترینگ (پشت ران) پکتورال (سینه) دلتوئید (سرشانه) و بای سپس (دوسربازویی). این یادآوری صرفا مربوط به عضلات اصلی و بزرگ است. صحبت درباره­ عضلات کوچک­تر از حوصله­ بحث خارج است. علاقمندان می­توانند به کتاب­‌های معتبر بدن­سازی مراجعه کنند. در مراحل تمرین مبارزات کاراته، به ­خصوص کیوکوشین، لازم است هنرجویان حداقل هفته­‌ای سه جلسه، در کنار تمرینات کلاسیک کاراته به بدن­سازی بپردازند و آن دسته از عضلات بدن­شان را که از رشد کمتری نسبت به بقیه برخوردارند، مورد توجه بیشتر قرار داده و به پرورش و بالا بردن قدرت آن­ها با برنامه­‌های دقیق و علمی بپردازند.

در مراحل تمرین آموزش کیوکوشن بیشتر کاراته­‌کایان، نیاز مبرمی دارند که عضلات بازو و پشت بازو، دلتوئید و سینه را در قسمت بالاتنه با برنامه، تحت فشار قرار دهند. در پایین تنه هم تنها عضله­ همسترینگ یا همان پشت ران نسبت به دیگر عضلات خیلی ضعیف است. تمرکز و تمرین جهت تقویت و ساختن این چند عضله باعث پیشرفت بهتر آنان در کاراته خواهد بود. عضلات دیگر طی تمرینات گوناگون کلاس به اندازه­ی کافی و نیاز تقویت می­شوند و نیازی به فشار بیش­تر ندارند و چه بسا فشار بیشتر موجب تاثیر منفی بر آن­ها بشود. البته در مورد کاراته‌کایانی که در مسابقات حرفه­‌ای شرکت می­کنند و به اصطلاح در حد قهرمانی کار می­کنند، قضیه خیلی متفاوت است. آنان باید با رژیم‌های مختلف ورزشی در مدت زمان مشخصی تمرینات خاصی داشته باشند. پس در این بحث وارد جزییات روش‌­های تمرینی قهرمانی  نمی­شویم.