بیشتر سبک ها کاراته از اصول پایه ای یکسانی استفاده میکنند مثل؛ درجه بندی، کمربند، لباس سفید، احترام (اوس)، ایستادن ها (داچی) ضربات، دفاع و…. ولی تفاوت آنها با یکدیگر در چگونگی به کارگیری این اصول می باشد.
اصولا سبک های کاراته را به دو دسته ایپون و توپن یا غیرآزاد و آزاد تقسیم بندی میکنند. کیوکوشین یکی از سبک های اولیه و اصلی گروه آزاد (اوپن) است. در سبک کیوکوشین توجه زیادی بدنی و استقامت جسمانی وجود دارد. از این رو بعد از گذشت چند سال هنرجوی کیوکوشین دارای اندامی تنومند و عضلاتی بسیار قوی و قدرت بدنی زیادی خواهد شد. البته علاوه برآن تمرکز ذهنی، ادب و احترام، تواضع و فروتنی و دیگر مفاهیم برتر انسانی و اجتماعی به طور مستمر تمرین و آموزش داده می شود. به طوری که در مقیاس عملی افراد رده بالا، کسانی که مدارج عالی را در کاراته دارند، از شخصیت اجتماعی قوی و اعتماد به نفس برخوردارند و دارای اخلاق نیکو و رفتار پسندیده هستند واکثرا در موقعیت های اجتماعی خودشان موفق و غالبا دارای تحصیلات دانشگاهی بوده و از درک و شعور قابل قبول تری برخوردارند.
در تجربه و عمل ثابت شده افرادی که به ورزش کاراته روی میآورند بعد از چند سال چنان شخصیتی والا و ارزشمند در کنار اندامی زیبا و قدرتمند پیدا میکنند که در حالت عادی انتظار چنین پیشرفت هایی از این افراد، کمتر مدنظر بوده است.
دستیابی به شرایط ویژه ی معنوی و روانی کاراته، مستلزم احاطه بر توانایی های فیزیکی و جسمی است یعنی می بایستی با ممارست و پیگیری مداوم، اندامهای بدن را به گونه ای پرورش و رشد داد تا امکان یادگیری فنون و تکنیک های پیچیده ی کاراته، فراهم شود.
ریشه ی پیدایش سبک های کاراته در اصل، تقریبا یکی بوده است. در بررسی های امروزی معمولا هسته ی اولیه فنون رزمی را در چین و به دو دسته ی شمالی و جنوبی تقسیم بندی کرده اند، سرزمین های جنوب چین سرشار از رودخانه، کشتزارهای برنج و مناطق باتلاقی بوده است و بیشتر رفت و آمدها و جابه جایی افراد توسط قایق و بلم صورت می گرفته در حالی که تا کمر در آب بوده اند فعالیت میکردند. از اینرو بیشتر مبارزات رزمی که در جنوب چین شکل میگرفت، تکیه ی اصلیشان حرکات بالاتنه، تکنیکهای دست با استقرارهای محکم و با ثبات بوده و تحرک و جابه جایی و حرکات پا کمتر مشاهده میشد.
اما در بخشهای شمالی که مشتمل بر کوهپایه ها و مناطق کوهستانی بوده، مردم غالبا پیاده و یا سوار بر اسب رفت و آمد میکرده اند. از این رو سبک های رزمی که در این مناطق شکل گرفته اند بیشتر با تکیه بر حرکات پا، جابه جایی های سریع و پرش و هماهنگی کامل دست و پا به وجود آمده اند. ریشه ی همه سبک های کاراته به همین دو بر میگردد.
[…] بخش اول گفتیم :” ریشه ی پیدایش سبک های کاراته در اصل، […]