شانس هنرهاى رزمى :
بسيارى از فنون و آموزه‌هاى سبك‌هاى مختلف هنرهاى رزمى، (كاراته، كونگفو، جودو، آيكيدو، تكواندو و…)، مبتنى بر روش‌هاى آموزش سنتى از استاد به شاگرد، هستند. هنرهاى رزمى از بسيارى جنبه‌ها مفيد و سودمند است; روحيه فرد را بالا مىبرند، قدرت بدنى هنرجو را افزايش مىدهد، چربى‌هاى اضافه را مى‌سوزاند، هنرجو را منضبط و منظم مىکند، نكات با ارزشى در امور اخلاقى و اجتماعى به هنرجو یاد میدهد و… در هنرهاى رزمى، بيشتر به تكنيك‌هاى پرتابى، چرخشى، پرشى و… مىپردازند، غافل از اينكه در يك درگيرى ناخواسته و رويارويى با اوباش، استرس و هراس، موجب بالا رفتن آدرنالين خون، كند شدن حركات و درنتيجه بى‌مصرف شدن اكثر تكنيك‌ها و فنونى مىگردند كه در دوجو و مسابقه كاربرد دارند. اما شانس هنرهاى رزمى در مبارزه واقعی چقدر است.
فنون و روش‌هاى تعليمى هنرهاى رزمى، قبل از قرن بیستم در قرون ۱۸ و ۱۹ شكل گرفته‌اند. زمانى كه فضای جامعه، روابط اجتماعى، نوع برخوردها، تنش‌ها و درگيرى‌ها، شكل و شيوه‌اى متفاوت با امروز داشته‌اند، هنرهاى رزمى در خفا تمرين مىشد و سلاح‌هاى مورد مصرف ساده و ابتدايى بودند. در يك رويارويى واقعى، كه خطر جانى وجود دارد، نمىتوان تنها به فنون باشگاهى، تكيه كرد. با اين همه كسى كه سال‌ها در يكى از رشته‌هاى رزمى تمرين کرده، نسبت به فردى عادى، شانس بسيار بيشترى در دفاع از خود را دارد. آموزه‌های كلاسيك رزمى لازم هستند، اما براى دفاع شخصى كافى نيستند
درگذشته استادان بزرگ رزمى، فنون فلج كننده، كُشنده و مخرب دفاع شخصى را به شاگردان خود ياد نمىدادند، اين فنون به صورت راز نزد آنها يا تنى چند از نزديكانشان باقى مىماند. درگذر ايام، بسيارى از اين تكنيك‌ها گم شده و به دست هنرجويان امروزين نرسيده است. فنون دفاع شخصى بايد ساده، عملى و در شرايط آدرنالين، به سرعت قابل استفاده و در عين حال مؤثر باشند بااين وجود فراموش نكنيد در هر نوع برخورد فيزيكى، كسى كه سال‌ها تجربهى تمرينات رزمى دارد، قطعاً نسبت به فردى عادى، در شرايط برتر و بالاتری میباشد. مغلوب كردن سه يا چهار مهاجم لات و شرور خيابانى، كار غيرممكن و نشدنى نيست، اما به شرايط و عوامل زيادى بستگى دارد. هيكل مهاجمان، قصد و نيتشان، قدرت بدنى، سلاحى كه در اختيار دارند، آيا جنايتكارند يا دزد يا معتاد… و ده‌ها مولفه ديگر كه از عوامل تعيين كننده خواهد بود.
زندگى واقعى با صحنه‌هاى فيلم‌هاى سينمايى متفاوت است. در فيلم‌هاى هاليوودى، هنرپيشه و قهرمان فيلم، چند نفر را بدون از نفس افتادن و خسته شدن از پاى درآورده و بر همگى غلبه مىكند. اما در گوشه تاريك خيابانى خلوت، رودررو شدن با چند ولگرد لات، رذل و شرور، احياناً مسلح به چاقو يا قمه، موضوعی جدى و خطرناك است كه ربطى به فيلم‌هاى سينمايى ندارد. رودررويى با چند مهاجم خشن، كار ساده‌اى نيست، استادان رزمى به اين امر آگاهند (شانس هنرهاى رزمى ). تضمينى بر پيروزى وجود ندارد. مبارزه باشگاهى با درگيرى و نزاع خونین خيابانى، دو موضوع كاملا متفاوت و جدا از هم هستند.
دليل پيوستن خيلى‌ها، به باشگاه‌هاى مختلف هنرهاى رزمى، فراگيرى شيوه‌هاى دفاع از خود در برابر مهاجمان است. غالب افراد، به دنبال يادگيرى فنون و شيوه‌هاى دفاع شخصى واقعى هستند، ولى آيا در عمل، پس از گذشت چند سال، هنرجو قادر به دفاع از خود در برابر مهاجم خواهد بود؟ آيا ممكن است يك هنرجوى حرفه‌اى هنرهاى رزمى در خيابان مغلوب چند ولگرد شود؟ شانس هنرهاى رزمى او چقدر است ؟ هيچ تضمينى براى پيروزى يك رزمی کار در يك رويارويى خشن فيزيكى وجود ندارد. ضمانتی وجود ندارد فردى كه كمربند سياه دارد یا سال‌ها هنرهاى رزمى تمرين كرده، بتواند در يك موقعيت اضطرارى، بر مهاجمی خیابانی غلبه کند. ممكن است نوجوانى ۱۶ ساله که در تاريكى شب کمین کرده، به سادگى مرد ۴۰ ساله رزمى كارى را، با ضربه چماق از پاى درآورد. يا در ازدحام بازارى شلوغ، فرد مهاجمى با چاقو به قهرمان كاراته جهان، زخم وارد نمايد، بدون اينكه حتی قهرمان متوجه شود.
بسيارى از فنون دفاع شخصى، نبرد تن به تن، در مجموعه تعليمات هنرهاى رزمى، نهفته و موجود است، ولى چگونگى به كار بردن و استفاده از آنها، در باشگاه‌هاى رزمى، به هنرجويان آموزش داده نمىشود. به هنرجوها توصيه مىشود از درگيرى فيزيكى، خيابانى و خشن با افراد شرور، لات و اراذل، خوددارى و پرهيز كنند. ولی واقعيت، چيز ديگرى است. اكثر حوادث مُنجر به تجاوز، قتل، سرقت و… توسط فردی گنده‌تر و قوىتر نسبت به قربانی، (دختر يا بچه) انجام مىپذيرد. وظيفه اصلى مربى‌هاى هنرهاى رزمى، آموزش و ياد دادن شيوه‌هاى برخورد و دفاع از خود در برابر چنین افرادى مىباشد. يكى از راه‌ها، گريختن است ولى اگر نتوان فرار كرد چه؟ چه چيزى، مىتواند معيار برترى يك زن جوان، يا پسرى نوجوان، در برابر حمله و تهاجم فردى شرور و متجاوز باشد؟
وزن در مبارزه‌هاى رودرروى دو نفره، نقشى اساسى بازى مىكند (در كشتى يا جودو، وزن، عامل مهمى در برترى محسوب مىگردد). تجربه و مهارت، عامل مهم ديگرى در هر مسابقه و رويداد ورزشى است. هرگز خردسالان با بزرگسالان مسابقه نمیدهند؟ يا زن در برابر مرد. چون هنرهاى رزمى، به اهداف دوستانه و مُصلحانه مىنگرد و نظر به گسترش و پيشبرد مكارم برتر اخلاقى دارد. براى همين، جلوگيرى از وارد شدن آسيب و بروز خطر، در بیشتر مسابقات سبک‌های مختاف رزمی اصل مهمى است. در يك رويارويى حقيقى خشن، امكان مغلوب شدن فردی بزرگسال، توسط دخترى نوجوان و يا پسرى خردسال هم وجود دارد و غيرممكن نيست، اما در تمرينات باشگاهى و مسابقه، هدف گرفتن امتياز در برابر حريفى هم طراز است; نه فردى مهاجم و خشن. در این میان حرف از شانس هنرهاى رزمى نیست.
تصور كنيد كسى يقه شما را گرفته با خشونت هر چه تمامتر تکان تكان‌تان داده، تهديد و فحاشى كند; «مىزنمت، مىكشمت، له‌ات مىكنم و…» هردو دستتان آزاد است; كف دستها را بالا آورده رو به حريف گرفته و از او مىخواهيد كه آرام باشد و به شما آسيبى نرساند. اكثر افراد به نوعى تسليم مىشوند، فقط فكر اين هستند كه از دست او نجات يابند. درصورتی که اگر آشنا به هنرهاى رزمى هم نباشيد، به راحتى میتوانید طرف را مغلوب كنيد; چگونه؟
وقتى كسى يقه يا گردنتان را گرفته و با خشم و غضب تهديد مىكند، به خاطر داشته باشيد كه هردو دست شما آزاد است. اگر كيف يا چيز ديگرى به دست داريد آن را رها كرده، دستتان را بالا بياوريد، بالاتر از آرنج‌هاى او و به جاى اينكه التماس كنيد، با همه قدرت و قوت با كف دست، مشت يا انگشت خود به صورت، دماغ يا چشمش بكوبيد. با اين ضربه مهاجم غافلگير خواهد شد. حتى يك دخترجوان در برابر مردى درشت هیکل، با ضربه يا خراش ناگهانى به صورتش، میتواند فرصت نجات خود را فراهم کند و شانس هنرهاى رزمى او بیشتر شود.
آزاد بودن دستها، امتياز ويژه‌اى محسوب مىشود. ضربه ناگهانى مشت، كف دست و خراش ناخن به صورت، دماغ يا چشم مهاجم، ناخودآگاه او را مجبور مىسازد شما را رها كند. در اين لحظه با يكى دو ضربه ديگر به پشت سر و دماغش، او را ناكار كرده و از مهلكه بگريزيد. خانم‌ها مىتوانند از پاشنه كفش، نوك تيز كليد، براى ضربه زدن به نقاط حساس سر و گردن و صورت مهاجم بهره بگيرند، فقط يادتان باشد، بر ترس خود غلبه كنيد، چرا كه:
ترس، عامل اصلى شكست و مغلوب شدن خواهد بود
0 دیدگاه