داور
هر فعالیتی در کیوکوشین، بخشی از یک مبارزه محسوب میشود. داور کنار اگر چه روی صندلی نشسته است، ولی در حقیقت همه وجودش، همه توان ذهنی و روحیاش سرگرم و درگیر مبارزه است و نیاز به ذانشین کامل دارد او ناظری در میان مبارزه است و با حضور در لحظه (ذانشین)، روند مسابقه را پیگیر میباشد. داور وسط علاوه بر همه اینها فعالیت جسمی هم دارد: حرکات اکشن، جابهجایی بیوقفه، مسابقه را زیباتر میکند.
هر داور به خاطر تمرکز فکر، هوشیاری و صرف انرژی ذهنی زیاد، تعداد محدودی بازی را میتواند قضاوت کند، خستگی، دقت آنها را، کاهش میدهد. بی غرض بودن، تجربه کافی داشتن، ذانشین و… نیازهای اولیه داوری است. مجموعه قوانین تعیین شده، جهت مسابقات، بدون عامل اجرایی (داوران متعهد) امکان پذیر نیست. داوران درستکار و وظیفه شناس، سیر اصولی قضاوت و جریان سالم و صحیح مسابقه را برقرار میسازند.
هیچ نظام بشری نمیتواند ادعا کند که کاملترین قوانین را دارا است و اصول و ظوابطش صددرصد رعایت میشوند. ارزش سازمانها و انجمنهای مختلف بسته به میزان وفاداری آنها به قوانین و کاستن از احتمال ریا و خطا در مجموعه اجرایی خود است. نمیتوان منکر شد که داوری مغرض میتواند جریان عادلانه قضاوت را به سوی بی عدالتی و تبعیض بکشاند. نقایص اندک، نباید ما را از چشمداشت به اهداف متعالی و برجسته کیوکوشین کاراته، باز دارد.
انسانی که همواره منبع همه خوبیها و پلشتیها بوده از ابتدای خلقت سرنوشتی عجیب و غریب داشته، ولی همواره در برابر بدیها، صالحان و بزرگانی بودهاند که با فکر و اندیشهای روشن، نوگرا و پویا سعی در نجات روان آدمیان از شر و هدایت آنها به سوی نیکی نمودهاند. استادان بزرگ کاراته هم در طول تاریخ چنین نقشی را برعهده داشتهاند. از ابتدا تا گیچین و تا امروز، همه پاک سرشتانی بودند که تلاش مداوم نسبت به پالایش اندیشه و کنکاشی درونی، به دنبال گسترش خوبی و برتری انسان بودهاند. کیباداچی ایستادن فوناگوچی در طوفان سهمگین اوکیناوا، تا مبارزهی اویاما با چندین گاو نر وحشی، از اعتماد به نفس عظیم و عزمی راسخ در وجود آنان حکایت دارد. چه آنان با اینگونه اعمال، خود مبلغان پیروزی و برتری اندیشه و ذهن و تفکر شگرف انسان به ظاهر ضعیف، در برابر خشم طبیعت بودهاند. تا واپسین روزی که یک کاراتهکا در گیتی وجود دارد مصاف به یاد ماندنی اویاما با گاوهای ۶۰۰ کیلویی، تنها و تنها تاکید ابدی او برتری درایت، هوش، اندیشه و برتری نیروهای روانی انسان بر ناتوانیهای دیگر اوست. کلام سوسای را به خاطر بسپاریم که به این نتیجه رسیدهام که بیشتر از آنکه از عضلاتم استفاده کنم، سعی کنم برای کشف حقیقت در ابعاد زندگی خود از هوش و عقلام بهره بگیرم: همان چیزی که شاید معنی واقعی کاراته باشد.
استادان بزرگ کاراته همگی با مسابقه و رقابتهای تجاری کاراته و در قالب ورزش به شدت مخالف بودهاند و مسابقه را عامل زوال بودو کاراته میدانستهاند. با این حال در دنیای توسعه یافته امروزی که هرچند سال یک بار حجم اطلاعات دو برابر افزایش پیدا میکند و جوامع انسانی شکلی فرا صنعتی و پیچیده یافتهاند و روابط اجتماعی ریشههایی اقتصادیتر و تجاریتر یافته، برگزاری مسابقه به عنوان همایشی جذاب، در راستای تبلیغ و ارایه و جلب نظر مثبت مردم و ترغیب و گرایش دیگران به باشگاههای کاراته، روشی مثبت و نو میباشد.
اساس مسابقه بر تقویت بنیان کاراته و انسجام بیشتر بین مردم و کاراته است وبه قول مرحوم سوسای اویاما هر کاراتهکا واقعی که ادعای کمربند سیاه بودن را دارد، باید به ترویج و تبلیغ و جذب دیگران به کیوکوشین، با عنایت به تواضع، احترام و رفتار خوش، کوشا باشد. یک مسابقه باید حاوی همه این ویژگیها باشد. شرکت کنندگان که نشان مقدس کیوکوشین را برروی قلبهای گرم و تپندهشان نصب کردهاند، وظیفه کاراتهکا بودنشان ایجاب میکند که این حرمت والا و امانت سوسای را به بهترین وجه ممکن حفظ و پاسداری کنند.
در طول تاریخ رقابتهای ورزشی، قضاوت و داوری همواره از حساسیت زیادی برخوردار بوده و هرچه مسابقات و فعالیتهای ورزشی گستردهتر و پیچیدهتر شده، رأی داوران هم نیاز به دقت و نظر کارشناسانهتری پیدا کرده است. داوران باید با گذشت زمان از دانش فنی و تخصصی بالاتر و کاملتر برخوردار شوند و علاوه بر دارا بودن میزان مطلوبی از علم نظری کاراته، باید از درک انسانی و شعور و عدالت اجتماعی مناسب و مقبولی هم برخوردار باشند.
داور بایستی بتواند بدون در نظرگرفتن احساسات شخصی و تمایلات فردی و با چشم پوشی از هر نوع مصلحت، تنها و تنها با تکیه بر قوانین موجود و معیارهای فنی مکتوب، نسبت به اعلام رأی با شهامت و قاطعیت اقدام کند. دستگاههای اجرایی تربیت بدنی هم باید با قوت کافی از مواضع داوران حمایت کرده و اجازهی هیچگونه بی نظمی را به خطاکاران ندهند و در صورت بروز چنین رفتارهای ناپسند، با شدت عمل نسبت به پاکسازی جریانهای فکری مخرب، اقدام کنند تا امنیت و حرمت داور حفظ شود.
البته شورای عالی داوران هم باید نسبت به برخورد و مقابله با داوران خطاکار و مغرض، عکسالعمل نشان داده و تفاوت منطقی، انسانی و عادلانه بین داوران بر اساس میزان رعایت عدالت، تخصص، شجاعت و احساس حق خواهی و تواناییهای فردیشان قرار دهد و با انتشار بیانیه و گزارش رسمی از داوران درستکار و وظیفه شناس قدردانی نماید.
سازمان کاراته وظیفه دارد امکانات مناسبی را در جهت ارتقای سطح علمی و فرهنگی داوران فراهم نموده و کلیه داوران واجد شرایط را ملزم به شرکت و استفاده بهینه از سمینارهای داوری نماید. داوری تنها به صرف نظارت بر سابقه و دارا بودن تخصص فنی، نیست، بلکه وجه دوم آن که همانا توانایی درک حقیقت و اجرای عدالت میباشد از اهمیت ویژهای برخوردار است.
داور بودن با مربی بودن وجه متمایز است. معمولا داوران خوب مربیان خوبی نیز هستند ولی این یک استثنا است. مربی ممکن است تابع احساسش بشود، ولی داور باید فرا احساسی عمل کند و صرفا از دریچه معیارهای فنی داوری به هنرجو یا بازیکن بنگرد و احساسش را در این امر دخالت ندهد مسئله مهم دیگری که در امر داوری اهمیت بسیار زیادی دارد حفظ سلامتی دو بازیکن یا دو حریف است. داور به خصوص داور وسط- باید با هوشیاری کامل روند مسابقه دو بازیکن را زیر نظر داشته باشد و در شرایطی که احساس خطر و آسیب برای یک بازیکن کند، مسابقه را متوقف و دو حریف را از هم جدا نماید. استقلال رأی داور، عدم تعلق خاطر به هریک از بازیکنان، تفاوت نکردن یک بازی با بازی دیگر و بیتفاوت بودن به حریفان و فقط و فقط نگاه کردن به خود تاتمی و بازی جاری در آن و رأی دادن نهایی، از نکات مهم داوری است.
0 دیدگاه