کاراته ورزشی است با ریشه ژاپنی که هدف آن این است كه بدن را وسیله ای تخصصی جهت حمله ودفاع نماید . در واقع ورزشی است که درقالب مبارزه بین دو نفر اجرا می گردد.
کاراته در لغت به دو واژه کارا یعنی خالی (Empty) و ته به معنای دست (Hand) تقسیم می شود که معنای کلی کاراته – دو(راه کاراته)، مبارزه با دست خالی (بدون سلاح) می باشد كه در این راه دل و ذهن از تمام خواسته های دنیوی و غرور بی جا ، خالی ونهایتا فرد می بایست بر نفس اماره خویش فایق آید .
پنج سبک اصلی کاراته
پنج سبک اصلی کاراته مدرن ژاپن عبارتند از: «شیتوریو»، «شوتوکان»، «گوجوریو»، «وادوریو» و «کیوکوشین». به غير از کیوکوشین، همگی با عنوان سبک‌های سنتی «کاراته دو» نام گرفته‌اند، چون همگی در دهه بیست قرن بیستم پایه‌گذاری شدند و در دهه سی (قبل از جنگ جهانی دوم) به ثبت رسیدند. در کنار پنج سبک اصلی کاراته، بعضی سبک‌های دیگر هم به عنوان سبک‌های سنتی شناخته ميشدند ولي چون رشد نکردند از دور خارج گشتند. پنج سبک اصلی کاراته عبارتند از:
نام بنیانگذار و سبک نام استادان
————————————————-
۱- مابونی کنووا (۱۹۵۲-۱۸۸۷)
شیتوریو یاسوتسونه(آنکو)ایتوسو – کانریو هیگاشیونا
سوکن ماتسومورا
۲- گیچین فوناکوشی (۱۹۵۷-۱۸۶۷)
شوتوکان یاسوتسونه آزاتو- یاسوتسونه(آنکو)ایتوسو
۳- چوجن مییاگی (۱۹۵۳-۱۸۸۸)
گوجوریو کانریو هیگاشیونا
۴- هیرونوری اوتسوکا (۱۹۸۲- ۱۸۹۲)
وادوریو تاتسو سابورو(ناکایاما) – گیچین فوناكوشی
یاسوتسونه(آنکو)ایتوسو- مابونی کنووا- چوکی‌موتوبو
۵-ماسوتاتسو اویاما (۱۹۹۴-۱۹۲۳)
کیوکوشین لی سیوشی- گیچین فوناکوشی -گوگن یاماگوچی
سونی‌چو – کوزو سون- کوتارو یوشیدا
[…] سبک‌های کاراته از اصول پایه یکسانی استفاده میکنند مثل؛ درجه بندی، […]