بايد تفاوت ريشه‌اى بين چاقوكش حرفه‌اى و ناشى را بدانيد. چاقوكش ناشى، بالقوه موجود بسيار خطرناكترى است تا يك حرفه‌اى; فرد حرفه‌اى استفاده از چاقو را بلد است و راه‌هاى مهار آن را هم خوب مى‌داند; يعنى به شرايط بازى آشناست، اما آدم ناشى نمى‌داند چه مى‌كند. بيشتر كسانى كه مرتكب جنايت شده‌اند، قصد كشتن كسى را نداشته‌اند، اما ندانم كارى، در آنى، موجب فرو رفتن چاقو در بدن دوست، رهگذر، همسايه و… شده است.
اغلب در ميانه يك مشاجره‌ى لفظى و دعواى خيابانى، طرف مقابل، چاقويى از جيب درآورده و اقدام به تهديد و ترساندن مى‌نمايد، كشيدن چاقو یا دست به چاقو بردن به منزله جانى بودن او نيست، به احتمال زیاد، تنها قصد ترساندن و فرار از مخمصه را دارد. خيلى از موارد، مهاجم، احساس ضعف و ترس كرده و از چاقو به عنوان وسيله‌اى حمايتگر و پشتوانه روحى استفاده مى‌كند. در واقع، پشت آن، موضع مى‌گيرد و به هيچ روى، نيت حمله و كشتن و زخم زدن را ندارد. تنها سماجت بى‌جاى قربانى، موجبات پديد آمدن واقعه‌اى اسف‌بار را فراهم مى‌نمايد.
شكارچيان كهنه‌كار، نيك مى‌دانند، بسيارى از حيوانات درنده، از ترس به انسان حمله مى‌كنند. درصد بالايى از كسانى كه دست به چاقو مى‌شوند، ترسيده و وحشت زده هستند، در چنین شرایطی بهترين اقدام، كاستن از ميزان وحشت آن‌هاست نه تحريك‌شان، یعنی عقب‌نشينى بهترين گزينه است.
بيشتر قاتلان، كسانى هستند كه از ترس، دست به چاقو برده‌اند. عدم درك قربانى از وضعيت روحى مهاجم، ناخواسته جانى را به خطر می‌اندازد، تا جايى كه فرد ضارب، بعد از قتل، از كرده خود پريشان و پشيمان مى‌شود و جمله تكرارى «باور كنيد قصد كشتن نداشتم، فقط مى‌خواستم بترسانمش» را در دادگاه مى‌گويد. آدم‌هايى نادان، كم فكر و جاهل در نزاع‌ها و دعواهاى خيابانى، دست به چاقو می‌برند. چاقو به آن‌ها احساس قدرت مى‌دهد، ولى حركات عصبى، ابلهانه و سرشار از ترس‌شان، اكثراً منجر به وقوع جنايتى ناخواسته مى‌شود.
ترك صحنه، به منزله شكست نيست
تهديد به طور بالقوه به حمله و درگيرى نمى‌انجامد. همانگونه كه گفته شد بسيارى از تهديدها، ناشى از ترس مهاجم و واكنشى روانى يا به قصد ايجاد رُعب و وحشت در طرف مقابل است. وجود چاقو ذاتاً مى‌تواند تهديد را تبديل به عملى خشونت‌بار و جنايت نمايد. در صحنه‌هايى كه چاقو به عنوان عامل تهديد و ترس استفاده شده، مى‌توان با تدبير، بار خشونت را در آن جا فرو نشاند. اما جنايتكارى كه قصد كشتن يا ناكار كردن داشته باشد، نمی‌گذارد قربانى يا ديگران پى به وجود چاقو ببرند. تنها هنگام اصابت ضربه اول یا دوم، قربانى و افراد حاضر چاقو را مى‌بينند.
نمايش چاقو يا تيزى، نشانه تهديدآميز بودن صحنه است
0 دیدگاه