روش‌های تمرینی

ورزش هم مانند دیگر علوم در طول زمان پیشرفت زیادی کرده است. امروزه با مطالعه و تحقیق دانشمندان و آگاهی از نکات ناپیدا، دانش وسیعی در اختیار مربیان قرار دارد. باید در همین جا عرض کنم که در هنرهای رزمی هم، توجه به علم تربیت­ بدنی، آناتومی و فیزیولوژی جایگاه ویژه و بالایی دارد. ابداع روش‌های تمرینی مختلف، توسط استادان و پیشکسوتان و گنجاندن آن­‌ها در نرمش‌ها، تکنیک‌ها و کی‌هون‌ها، کاتاها یکی از نمونه­‌های بسیار کامل و پیشرفته­‌ی دقت نظر سوسای به علوم پیشرفته­‌ی تربیت ­بدنی و آناتومی است. شیوه‌­ی جالب­تری که بناینگذاران هنرهای رزمی پایه­‌گذاری کرده‌اند، اشاعه و اجباری بودن این تمرینات در همه­‌ی باشگاه‌ها و  کلاس­‌ها در سراسر جهان است که مربیان به شکلی یکسان، نسبت به اجرای این نرمش‌­ها و فنون اقدام می­کنند. روش­های تمرینی مختلفی درعلم تربیت­­­ بدنی وجود دارد که به­ طور خلاصه عبارتند از: ((اسیدلاکتیک)) – (( فسفاژن)) – ((هوازی)).

معمولا در تمرینات کاراته هرسه روش‌های تمرینی بالا، به تناسب، مورد استفاده قرار می­گیرد و به ­طور نهادینه و ارگانیک در سیستم‌های تمرینی کلاسیک دیگر سبک‌های هنرهای رزمی هم وجود دارد که این، نشان از اندیشه‌ای علمی و بسیار والا در پس ابداع است. به­ طور خلاصه شیوه‌­ای از تمرین را که ضربان قلب در حدود صد و بیست ضربه در دقیقه باشد و آن تمرین به مدت پانزده دقیقه به بالا ادامه یابد، روش تمرینی هوازی گویند. مثل؛ آرام دویدن. این روش برای سوزاندن چربی‌های اضافی، تنظیم سیستم قلب و ریه و استقامت تنفسی مطلوب است.

روش‌های تمرینی که فعالیت بدن به­ صورت انفجاری در چند ثانیه انجام می­گردد سیستم فسفاژن گویند. مثل؛ دوی سرعت. اگر فعالیت بدن به­ صورت سنگین، با استراحت­‌های کم، دقایقی ادامه داشته باشد، سیستم اسیدلاکتیک خواهد بود. مثل؛ کیسه زدن، مبارزات سنگین، تکنیک­‌های استقامتی و … که در باشگاه‌های رزمی بسیار مرسوم و رایج است و بیشتر اوقات، مربیان، هنرجویان را با این سیستم ((اسیدلاکتیک)) تمرین می­دهند.

هنگام عصبانیت و ناراحتی، غدد بدن، هورمون ((اِپی نفرین)) در خون ترشح می­کنند، که باعث رخوت، سستی، بی­‌حالی و… می­گردد و موقع خوشحالی و خنده‌ی زیاد، هورمون‌هایی در خون جاری می­شوند که موجب نشاط، سرحالی و شعف می­گردد. اگر مربی بر اساس سیستم‌های علمی و روش‌های تمرینی صحیح آموزش دهد، بعد از پایان کلاس همه­‌ی هنرجویان احساس نشاط و سرحالی می­کنند و در اثر شیوه‌­ی علمی تمرین، هورمون وارد خون شده و موجب پیدا شدن حالتی خوش بعد از پایان تمرین می­گردد. اگر مربی نتواند براساس سیستم‌های علمی تمرین را پیش برده و تمام کند، اسید لاکتیک باقی مانده در عضلات موجب بروز خستگی و کسالت بیش از حد در هنرجویان می­شود.