نقطه و دایره

«آیا کاراته امروزی از کمپوی چینی مشتق شده و کمپو نیز به نوبه‌ی خود از فنون باستانی هندی؟ گفته شده کمپوی چینی به نقطه و دایره ارتباط دارد که وجود خطوط مستقیم در آن شایع است. اگر بخواهیم از تمرینات رسمی (کاتا) نیز مثالی بزنیم؛ متوجه می­شویم هنگامی­که گامی به ­جلو برداشته یا لگدی دورانی می­زنیم (مواشی ­گری)، در حقیقت پای راست را ابتدا به­ طرف چپ و جلو حرکت داده، سپس در یک مسیر منحنی آن را به­ سمت راست و جلو برده و درنهایت به ­عقب و پهلو برمی‌گردانیم.

در مورد زوکی دست چپ نیز ابتدا آن را به ­طرف راست و جلو حرکت داده و در وسط راه بدون آن­که زاویه­‌ی تندی ایجاد نماییم؛ مشت را قدری به ­سمت چپ و جلو تغییر جهت می­‌دهیم. به ­عبارت دیگر در همه‌ی تکنیک‌های کاراته که برای دست‌ها، پاها یا دیگر قسمت‌های بدن ابداع شده­‌اند، حرکت روی یک نقطه متمرکز می­‌باشد که می‌توانیم قوس کوچکی دور آن ایجاد نماییم.

در کاراته‌ی استاندارد ژاپنی بیش­تر از خطوط مستقیم و زوایای تند استفاده می‌شود. اگر چه تماشای این حرکات بسیار زیباست؛ اما نقاط ضعفی نیز به ­همراه دارد. اگر روش چینی را با روش ژاپنی مقایسه کنیم، متوجه می­شویم که روش چینی موثرتر و اقتصادی­تر است. ممکن است روش نقطه و دایره، ضعیف­تر به ­نظر برسد، اما نیرومندتر از دو روش قبلی است و هنگامی­که از یک تکنیک به­ تکنیکی دیگر می­روید موثر بودن آن را به ­واقع احساس می­کنید. احتمالا تبدیل کاراته از روش نقطه و دایره به ­حرکات زاویه­‌دار یکی از نقاط ضعف بارز این هنر رزمی بوده است.

نظریاتی که در مورد تکنیک­‌های اصلی وجود دارد نیز منجر به ­ظهور عقاید عجیبی در میان اهل فن ­شد، به­­ عنوان مثال: ضربه­ی پرتابی به ­دفاع بدل گردید و مفهوم دفاع دیگر نقش دفع ضربه را نخواهد داشت، بلکه به یک روش حمله تبدیل می­شود. در کاراته‌ی ژاپنی، مهاجم ضربه­‌ا­ی می­زند، در برابر آن دفاع کرده و او را متوقف می­کنند. ولی در کمپوی چینی؛ مفهوم دفاع جلوگیری از ضربه قبل از اجرای آن است. به ­علاوه همه‌ی قدرت بدنی روی ضربه­‌ی پرتابی متمرکز می­گردد. اما هنگامی­که بازو به ­عقب کشیده می­شود درحالت استراحت باقی می­ماند.

بسیاری از تمرینات رسمی(کاتا) را بر پایه اصول مبارزات و جنگ حیوانات، خلاصه نموده­‌ایم. از آن­جا که چنین تغییر اساسی در این هنر شکل گرفته است، در مسابقاتی که میان کاراته­‌کایان مدرن و کمپوکایان برگزار می­شود؛ همیشه کاراته‌کایان شکست می­خورند. و علت اصلی آن­ ناشی از دور ­شدن مربیان کاراته از نظریه­‌ی نقطه و دایره است. به­ علاوه بوکس «تای» نیز اثر مضری بر مربیان کاراته­‌ی مُدرن ژاپن باقی گذاشته. این مشکل، لزوم مطالعه و بررسی تئوری، اصول دینامیکی و روان­شناسی کاراته را آشکار می­کند.

هنگامی­که هنرجویان در تمرینات کاراته پیش می­روند با مشکلات بسیاری مواجه می­شوند و در حقیقت ریشه این مشکلات از آن­جا است که این هنر به ­صورت تمرینات ساده درآمده است. ما براین باوریم که اگر «فوناکوشی» هنری را با خود به ژاپن آورده بود که بیش­تر به «کمپوی» چین نزدیک بود تا به ­تمرینات ساده­ی کاراته امروزی مسلما از قدرت و پیشرفت بیش­تری بهره­مند بود.

اولین اصل کاراته عبارتست از: توزیع قدرت و سرعت در اجرای تکنیک­‌های تهاجمی.

دومین اصل کاراته عبارتست از: اجرای حرکات و تکنیک‌های دایره­‌ای که روی نقاط متمرکز شده­‌اند.

کاراته مدرن ژاپن از این اصول حیاتی چشم‌­پوشی کرده و ازاین­رو بدل به چهارچو­ب بست‌ه­ای از تمرینات که به ­حرکات زاویه‌ای وابسته می­باشند، شده است. اگرچه ممکن است خوانندگان تصور کنند که من کمپوی چینی را به کاراته ترجیح می­دهم یا کاراته را به سخره گرفته‌ام، هر دو نظر اشتباه است، فراموش نکنید که شخصا همیشه جزو طرفداران کاراته بوده و خواهم بود (چون شاگرد فوناکوشی بوده­‌ام)، من صرفا نقاط قوت و ضعف کاراته و کمپو را متذکر می­‌شوم. مانع اصلی که بر سر راه بحث ما وجود دارد این است که معتقدم کاراته باید به هنر اولیه­‌ی خود یعنی کمپو نزدیک شود» (کاراته­ این­ است- اویاما- ص ۳۴۵- ترجمه محمد مسعود مولیایی- ۱۳۶۹)