قدرت و زور

قدرت، يك نيروى مداوم و طولانی مدت است; در حالى یكه زور، نيرويى موقت، كوتاه و لحظه­ اى. در خيلى از شرايط، قدرت به­ وسيله­ زور مغلوب میگردد. عامل زور به معنى قدرت نيست. قدرت، حافظ منافع طولانى مدت براى دارنده­ آن به حساب میآ­ید; ولى، زور براى جلوگيرى از به­ وجود آمدن شرايطى ناخواسته به­ كار میرود. موتور اتومبيل، تولیدکننده­ قدرت است و ترمز آن مولد زور. در مبحث ناهنجاریهاى اجتماعى، خلافكاران و جانيان از زور براى رسيدن به هدف استفاده میكنند درحالیكه بسيارى از آنان، فاقد قدرت و نيروى منشعب از آن هستند.

 هنر خلافكاران، به صورت ذاتى، به­ كاربردن زور و تحت سلطه درآوردن نيروى ديگران به واسطه­ آن است. همه­ افراد، حتا قربانيان، با درصدها و تفاوت­هایی داراى قدرت هستند; به عنوان مثال: زنان به­ گونه­ هاى فطرى تأثير زیادی بر مردان دارند (يعنى قدرت دارند) نيرويى هميشگى كه توان تحت­ تأثير قراردادن مردان را دراختيار دارد. اما اغلب در چگونگى به كارگيرى اين قدرت درونى به ­ویژه هنگام مقابله با تهديد (که از زور نشات می­گیرد) وامانده و روش ­هاى اجرايى آن بر اثر ترس از يادشان میرود.

قدرت و زور در همه افراد به نوعی وجود دارد، مردان هم بر زنان تأثير دارند. تأثير و قدرت نفوذ مرد بر زن يا زن بر مرد، متقابل است و تا زمانى معنى دارد كه طرف مقابل، آمادگى پذيرش يا اشتياق دريافت آن را، داشته باشد. قدرت فطرى كه به ­وسيله­ آن می­توان بر افراد ديگر، چه مرد، چه زن، تأثير گذاشته، عنان احساسات آن­ها را به دست گرفت و درمواقع لازم هدايت­ شان كرد، همان كارى ا­ست كه بيش­تر رهبران و ديكتاتورهای بزرگ تاريخ مثل  هيتلر و… در ابتداى كار از آن استفاده كرده­ اند.  در نمونه­ هاى كوچك می­توان بين اطرافيان، افرادى را يافت كه بهتر از ديگران توان مديريت دارند، و در شرايط بحرانى قادر به رتق و فتق امور و هدايت ديگران هستند. اين اشخاص، در اصل، چگونگى استفاده ­از قدرت درونى­ شان را میدانند.

 در طول زندگى، جلب نظر و اعتماد ديگران، براي هر كسي، آبرو و حيثيت و اعتبار اجتماعى به ارمغان مى ­آورد كه جلوه اى از قدرت است. از اين قدرت میتوان نيرو ساخت و زور توليد نمود، یعنی به هنگام ضرورت؛ كمك مالى، قدمى و… از اعتبار اجتماعى و شغلى به­ دست­ آورد. مادامیكه منبع توليد نيرو، سرشار و فعال باشد، تاثير قدرت هم وجود دارد و وقتى منبع قدرت خالى شود، نيرويى براى عرضه نيز نخواهد بود. قدرت، تا زماني باقى میماند كه آبرو و اعتبار شغلى و حرفه­ اى را حفظ و چارچوب­ هایش را نگه داريم، اما به مجرد بدقولى، بدحسابى و… اعتبار ما (منبع قدرت) از بين میرود. درحقيقت قدرت (اعتبار ما) توسط مخاطبان ما تأمين میگردد. تأثير زنان بر مردان هم، مادامى ا­ست كه مرد، مشتاق پذيرش باشد. ولى به محض تمايل نداشتن، قدرت نفوذ زن نيز، پايان می­پذيرد. اين همان جايى­ است كه مهاجم به زور، روى میآورد.

همين نكته ­اى،­ كه بسيارى از قربانيان، در وقايع جنايى، آن را تشخيص نمیدهند، و فكر میكنند قدرت مهاجم در ذات او وجود دارد. درحالیكه منبع اين نيرو در قرباني است. یعنی تا زمانی­که منبع نيرو فعال باشد، قدرت، قابل استفاده می­باشد. سخنران قابل وتوانا، كسى ا­ست­ كه ابتدا اشتياق و انگيزه­ شنيدن را در حُضار به ­وجود می­آورد; آن­ هم به طُرق مختلف، با خنداندن، حرف­هاى شيرين و… وقتى مخاطب سراپا اشتياق شد، سخن گوينده را میپذيرد. سخنران ماهر و زبردست درطول مدت سخنرانى همواره مواظب حفظ اين انگيزه وعامل درونى­ است تا شنونده خسته نشود و با لذت، مطلب را دنبال كند. منبع قدرت درونى هركس، در انگيزه­ روانى طرف مقابل نهفته است. تا زمانى حناى ما براى حريف رنگ دارد، كه قدرت داريم; اگر رنگ باخت، ما نيز خلع سلاح می­شويم.