احترام گذاشتن به پیشکسوتان، داوران و حریف از جمله اصول اولیه هر مسابقه محسوب میشود. هدف، نابود کردن و از پا درآوردن نیست، مبارزهای شجاعانه، انسانی، صادقانه با حفظ ضوابط مد نظر است. مبارزات کیوکوشین خیلی شبیه به شیوه جنگجویان سامورایی است. دو حریف در مبارزات حرکات فریبکارانه، خُدعه آمیز، و ریاکارانه به کار نمیبرند. رودررو، چشم در چشم با مشت های گره کرده و شهامتی درخور، با وقار و غرور، شرافتمندانه با هم میجنگند. دو مبارز در فضایی خالی از دشمنی، شهامت را به همدیگر انتقال میدهند و قدرت، پایداری و درستی را از هم یاد میگیرند.
دو حریف، قصد برنده شدن به هر قیمتی را ندارند و خواهان بُردن با حفظ اصول اخلاقی هستند. و در هر شرایطی احترام گذاشتن (تعظیم کردن، اوس دادن)، تواضع و فروتنی از شاخصهای یک کیوکوشین کا (بودوکا) است.
البته استثنا در همه جا هست. افرادی که حرکات ناشایست، دور از ادب کاراته و خارج از شأن فلسفه کیوکوشین انجام میدهند هم وجود دارند، ولی تعدادشان اندک است و اشتباه آنها را باید به حساب درصد خطا گذاشت. داوران کنار و داور وسط تحت هر شرایطی با توجه به قوانین و در چارچوب مقررات، سلامتی دو بازیکن را به شکلی منطقی مراقبت و حفظ مینمایند. داور وسط اگر حس کند دو بازیکن یا یکی از آن ها خشن شده، بلافاصله مبارزه را متوقف میکند. اگر بازیکنی مرتب از محدوده تاتمی خارج شود، داوران کنار با تکان دادن پرچم و زدن سوت، بازی را متوقف میکنند. شاید بازیکن فراری از نظر توان جسمی کم آورده باشد و عدم توقف مبارزه، منجر به آسیب دیدن او شود.
داور وسط مواظب بازیکن ضربه خورده است. قبل از اعلام نتیجه به نفع بازیکن مقابل، شرایط او را جویا میشود و از جدی نبودن ضربه مطمئن میگردد و اگر نتواند به بازی ادامه دهد، مبارزه را تمام شده اعلام میکند. خطاهای سهوی بازیکنان را ضمن تذکر و یادآوری، به عدم تکرار، تا جای ممکن چشم پوشی میکنند، ولی به تکنیکی زیبا و موثر بدون درنگ امتیاز میدهند.
0 دیدگاه