غرور كاذب

غرور كاذب

براي اين­كه يك وي‍ژگي شخصيتي در فردي شكل بگيرد (غرور كاذب)، عوامل زيادي از لحظه تولد تا بزرگسالي دست به دست هم مي­دهند كه در اين جا سعي مي­كنيم اين ويژگي­‌ها را به ­طور خلاصه و با تأكيد بر ورزش بيان كنيم:

والدين مغرور و قدرت­ طلب: معمولا ورزشكاراني كه بيش از حد مغرور هستند، در كودكي والديني داشته‌اند كه معتقد بوده‌اند هميشه پدر و مادر درست مي‌­گويند، هميشه پدر و مادر حق دارند و هميشه درست عمل مي­كنند. از آن­جا كه چنين والديني، تفاوت توانايي‌­هاي خودشان و كودكانشان را درك نمي­كنند، مي­كوشند با تنبيه كودكانشان، آن­ها را مجبور به رسيدن به معيارهاي خود كنند؛ معيارهايي كه آن‌قدر غير واقع بينانه‌اند كه كمتر مي­توان به آن­ها دست پيدا كرد. اين شيوه تربيتي (قدرت‌طلبانه)، زمينه‌هاي غرور كاذب را در كودك ايجاد مي­كند.

والدين مغرور نه تنها موفقيت‌هاي كودكانشان را كوچك مي­‌پندارند، بلكه حتي موفقيت‌هاي خودشان را قبول ندارند. كودكان چنين والديني نيز هيچ­گاه احساس خوبي نسبت به خودشان ندارند، چون نتوانسته‌­اند والدينشان را خشنود كنند. ورزشكاران اگر از كودكي شروع به ورزش قهرماني كرده باشند، درصورتي كه والديني مغرور يا قدرت­ طلب داشته باشند، دو جهنم را با هم تجربه مي­كنند. آن­ها به رغم موفقيت‌هايشان، هم از درون مي­سوزند، هم از بيرون (والدين). موفقيت یک نوجوان در يك شهرستان، كوچك تلقي مي­شود و همين­طور در يك استان، یا در سطح كشور و حتي در سطوح جهان و المپيك.

اين موفقيت‌­ها هرگز والدين و كودك را راضي نمي‌كنند و آن­ها آشكارا دوست داشتن يا نداشتن كودكانشان را منوط به موفقيت كاملي مي­دانند كه تعريفش معلوم نيست. والدين واسواسي، پرتوقع و عيب­جو، معمولا ورزشكاراني با غرور كاذب تربيت مي­كنند. اين والدين بعدها در قالب مربي نيز مي­توانند خودنمايي كنند. در واقع،‌ مربيان پرتوقع نيز مي­توانند ورزشكاران مغرور پرورش دهند روان­شناسان باتوجه به عوامل مختلف، به سه جنبه­ غرور كاذب اشاره مي­ كنند:

غرور خودمدار: اين جنبه، همان است كه در تعريف‌هاي اوليه روي آن تاكيد كرديم، يعني ورزشكار در مورد خودش توقعات بالايي دارد و از شكست مي­ترسد.

غرور ديگرمدار: افراد مغرور معمولا نه تنها خودشان، بلكه ديگران را هم اذيت مي­كنند. يك مربي يا يك كاپيتان مغرور و پرتوقع مي­تواند با ارزيابي‌هاي سخت­گيرانه‌­اش، عزت­ نفس تمام بازيكنان را خدشه‌دار كند.

غرور القا شده توسط اجتماع: اين وضعيت، بيشتر به مطبوعات و تفكر عامه مردم در توقع از يك ورزشكار يا يك تيم بر مي­گردد. در واقع، ورزشكاران مغروريي كه در يك جامعه پرتوقع زندگي مي­كنند، هميشه از تاييد نشدن توسط مطبوعات و افكار عمومي در هراسند.