انواع کومیته

انواع کومیته در کیوکوشین کاراته:

سان­بون      کومیته

ای­پون         کومیته

کی­‌هون     کومیته

یاکوسوکو   کومیته

تان­شی‌کی کومیته

جیو           کومیته

جی‌سن    کومیته

۱- سان­بون­ کومیته (مبارزه سه مرحله‌­ای)  Sanbon – kumite:

هنرجویان اغلب در «کومیته ­­داچی» (ایستادن و گارد مبارزه) روب­روی هم قرار گرفته ­یا در زنکوتسوداچی (ایستان پای جلویی) یک ­نفر حمله‌ کننده (tori) می­شود، و نفر مقابل مدافع (Uke). حمله­ کننده تکنیکی را که مربی تعیین می­کند (تکنیک تهاجمی) اجرا می­نماید، و مدافع نیز تکنیک دفاعی مشخصی که بازهم توسط مربی تعیین شده اجرا می­کند. با دستور هاجی­مه (مربی اعلام می­کند)، حمله­ کننده شروع کرده و تکنیکش­ را انجام می‌دهد. هنرجوی مدافع از حمله فرار می­کند، آن­­هم در مسیری که محدوده مجاز مبارزه برای آن تعیین شده است. همان­طور که مهاجم سه بار به حمله و اجرای همان تکنیک خاص ادامه می­دهد، مدافع هم در مقابل هر یک از حمله­‌ها حرکت مناسب را انجام داده و از خود دفاع می­کند، در پایان سومین حمله رو به جلو در داچی مربوطه (که از پیش تعیین شده)، هنرجوی مدافع آخرین ضد حمله را رو به عقب اجرا می­کند. بعد از آن در مسیر بازگشت (ساگاری) مدافع تبدیل به مهاجم شده و حمله ­کننده مدافع می­شود، ولی تکنیک­‌های حمله و دفاع ثابت باقی می­مانند و حمله و دفاع سه مرتبه دیگر انجام می­شود. این تمرین «سان­بون­ کومیته» است.

۲- ای­پون­ کومیته (مبارزه یک مرحله‌­ای) : ippon kumite

حمله ­کننده و مدافع درست مثل (سان­بون- کومیته) روب­روی هم قرار می­گیرند. اما تفاوت در این­جا است که حمله­ کننده تنها یک­بار حمله می­کند و مدافع را به عقب می­راند و مدافع دفاع می­کند و تنها بعد از یک­بار حمله دست به ضد حمله می­زند. نوع داچی و تکنیک بسته به نظر مربی است.

۳– کی‌هون­ کومیته (تکنیک پایه – مبارزه) : kihon kumite

در این روش هنرجویان بدون حریف کار ­می­کنند، همانطور ­که در صف­های باشگاه ایستاده‌­اند روی «کومیته ­داچی» (یا داچی‌های دیگر بسته به نظر مربی) دفاع‌ها، ضربه­‌ها، لگدها، ساباکی، در ترکیب‌ها، زوایا و زمانبندی‌های مختلف را به فرمان مربی اجرا می­کنند. هنرجویان ترکیبی از تکنیک‌های یک داچی مبارزه را انجام می­دهند. ممکن است یک سری از تکنیک‌ها را چندین بار بسته به­ نظر مربی انجام دهند. تعلیمات و تمرینات «کی‌هون­ کومیته»، با ترکیبات متفاوت ادامه می­یابد. طی این تمرین همواره داچی‌­ها عوض می­شوند و دست‌ها درحالت گارد هستند (جلوی صورت قرار­ دارند). دست‌­ها باید مثل دو بادی­گارد (محافظ شخصی) از سر و صورت محافظت کنند، در اثر تکرار این­کار برای هنرجو باید آن­قدر عادی شود، تا درموقع لزوم نسبت به هر تکنیک تهاجمی بتواند واکنشی سریع نشان دهند. «کی‌هون کومیته» در تمرینات کیو­کوشین بسیار متداول است.

۴- یوکوسوکو کومیته­(مبارزه از پیش تعیین شده)­: Yukosuko­Kumite

این تمرین دیگری ا­ست که به یک حریف و تکنیک­‌های از پیش تعیین شده نیاز دارد. هنرجویان باید از یک­سری تکنیک‌­های حمله و دفاع استفاده کنند. برای شروع، یکی از آن‌ها حمله می­کند، هنرجوی دیگر سریعا عکس ­العمل نشان می­دهد و سعی می­کند با بلوکه­‌های از پیش آماده شده در مقابل حمله، دفاع کند. مثال: حمله­ کننده با یک «مای‌مایی‌گری» (لگد از سمت راست و جلو) حمله می­کند، و آن­ را با یک «هی‌داری ماواشی‌گری» (لگد سمت راست از پشت) دنبال می­کند. مدافع با یک تنوع از تکنیک­‌های مختلف برای آن­که تشخیص دهد کدامیک اثر بیش­تری در مقابل آن حملات دارد، دفاع می­کند. بعد جای دو هنرجو عوض می­شود و تمرین حمله و دفاع ادامه می­یابد. تمرین این نوع کومیته هم­چنین فاصله مناسب بین حریف‌­ها را آموزش می­دهد. در حالی­که واکنش‌های متقابل و دید را نیز تقویت می­کند.

۵- تان­شی‌­کی کومیته (تکنیک­‌های محدود مبارزه)

این هم نوعی دیگر از مبارزه است که به­ اتفاق حریف تمرینی انجام ­می­شود البته با تکنیک‌­های از پیش تعیین شده توسط مربی. برای مثال، هنرجوی مهاجم تنها باید لگد بزند، درحالی­که هنرجوی دفاع­ کننده برای جلوگیری می­تواند از دست‌هایش نیز استفاده کند. تمرین و آموزش می­تواند با یک ضربه یا لگد خاص محدود شود. مثال: مهاجم از «مایی‌گری» (لگد جلو) استفاده کند، و مدافع از ضربات بازدارنده­ مختلف برای دفاع. بعد تکنیک­‌ها عوض ­شوند. همین مورد با حمله‌های مختلف و تنها یک نوع دفاع ادامه می‌یابد (مثلا فقط استفاده از دست) چنین تمرینی عملکردهای درست پا، و فاصله صحیح را آموزش میدهد و میزان صدمه را پایین می‌آورد.

۶- جیو کومیته (مبارزه­ آزاد)‌: Jiuo kumite   

همان­طور که گفته شد شامل مقابله­ دو هنرجو در یک مسابقه با محدودیت کمتر است. در این­جا هنرجویان از تکنیک‌های معین یا ترکیبی از آن‌ها استفاده نمی­کنند. بلکه هر ضربه‌ای را که مایلند یا فکر می­کنند مناسب است، بر اساس تجربه، انجام می­دهند. این تکنیک‌ها به نقاط مجاز بدن زده می­شوند. یک مبارزه «جیو­ کومیته» می­تواند چندین دقیقه، بسته به نظر مربی، ادامه ­یابد. ممکن است در برخی از سبک‌­ها برای ضربه به نقاطی خاص امتیاز در نظر بگیرند، تا تبادل تکنیک‌ها را در کیفیت و کمیت مناسب، امکان­‌پذیر سازند.

۶- جی‌سن کومیته

در این‌ باره یک مقاله کامل موجود است.