دفاع شخصى

دفاع شخصى

دفع كردن، سد كردن، رد كردن و يا دورى جستن از هر عامل مزاحمى را دفاع شخصى مى‌نامند. شنيدن واژه­ دفاع ­شخصى  ذهن ما را به ­دنياى هنرهاى رزمی میكشاند. آن دسته از روش‌­ها و توانايى­‌ها، ذكاوت­، قابليت‌ها و فنونى كه بتوان با استفاده از آن­ها در برابر مهاجم يا مهاجمانى (مهاجم مى­ تواند يك پشه، يك سارق و… باشد) جسور، سلامتى خود را در دو بُعد جسمى و روحی حفظ كرد، دفاع شخصى گويند. اين مهارت‌ها، منجر به بالا رفتن كيفيت و درجه­ امنيت زندگى ما مى‌گردد (روش­‌هاى حفاظت، حراست و جنگ با دشمن متجاوز از ديرباز در سرزمين­‌ها و ملل مختلف وجود داشته است و منحصر به نوع شرقى آن نمى‌گردد. واژه­ هنرهاى­ رزمى، ناخودآگاه فكر را متوجه شرق دور مى‌نمايد. علت اين­كه روش‌­هاى مبارزه و جنگ با دست خالى را هنرهاى­ رزمى مى‌نامند، به خاطر وجود افكار و انديشه­ صلح­جويانه و انسانى حاكم بر آن­ها است. فلسفه­ مكاتب هنرهاى ­رزمى شرقى، بر اصول اخلاقى و مبانى تربيتى و معنوى بنا شده است. نابود كردن، از پا درآوردن يا كشتن انساني ديگر، مد نظر نيست. غلبه بر حريف تنها در چارچوب اصول و قوانين معنی دارد)

هنر دفاع­ شخصى، منحصر به ­فنون فيزيكى و تكنيك­‌هاى ­دفاعى نمى‌­گردد. اگر چه ­مى‌توان از اين زاويه هم به آن نگريست. دفاع شخصى فرايندى وراى همه­ اين­هاست. تبحر و مهارت در زد و خورد خشونت­‌بار، مهاجم يا دشمنى را ناكار كردن و…همه­ اين­ها ممكن است دفاع ­شخصى به ­نظر برسند; اما در فلسفه­ حقيقى دفاع، رهايى از ترس ناشى از حمله، مد نظر است. دفاع شخصى، لزوما به معنى درگيرى فيزيكى و تقابل رودررو نيست.

دفاع شخصى، جمع ­آورى اين­ گونه مهارت­‌ها و افزودن ذره ذره­ هر­ يك از اين­ها، در موضوعات ساده­ زندگى تا رسيدن به مجموعه‌اى سرشار و غنى ا­ست. تجارب و مهارت‌­هاى فردى، كه در طول زمان به­ دست مى‌آوريم، در حقيقت، دستورالعمل‌ها و قوانين نانوشته‌اى در ضمير ناخودآگاه،­ ما را به فراسوى هرگونه رويارويى فيزيكى با خصم و به ­كارگيرى خشونت، هدایت مي­كنند.

دفاع شخصى، هنر رويارويى و رتق­ و فتق امور، در رابطه با افراد مهاجم، شرور، دزد، عصبى، بددهن، لات، مزاحم خيابانى، ديوانه، متكبر و… ده‌­ها نوع ديگر است كه هر روزه در زندگى عادى، با آنان روبرو مى‌­شويم. در خيابان، اداره، محل­ كار، باشگاه، خانواده، بين دوستان و فاميل، آدم­‌هايى كه شما را مورد هجوم روانى قرار مى‌­دهند. و به­ طور مسلم دفاع از خود در اجتماعات دوستانه، كارى بسيار مشكل‌تر، سخت­تر و پيچيده‌­تر از هر نوع تقابل فيزيكى­ است.

بزرگترين هدف فلسفه­ دفاع شخصى، پرهيز از به دام خشونت افتادن است. وقتى عوامل و علل تبديل يك برخورد ساده به خشن را ريشه­‌اى و اصولى بشناسيد، از به ­وجود آمدن و شكل‌گيرى يا رشد آن­ها، جلوگيرى و اجازه نخواهيد داد كه موقعيت بروز و فوران خشم، پديدار گردد. تجربه و مهارت اجتماعى و شخصى، در رويارويى با رويدادهاى گوناگون، موجب جلوگيرى و از هم پاشيده شدن تناسب و تعادلِ حاكم در روابط و گرایش به هرج و مرج خواهد بود.

دفاع شخصى، موضوعى به ­مراتب فراتر از درگيرى فيزيكى و خشونت است. در اين مقوله، خيلى قبل­ از پديدار شدن خشونت، بايد از رشد ريشه‌ها و ساقه‌هاى خشونت، جلوگيرى نماييد. بهترين فن و تكنيك دفاع شخصى، پرهيز و دورى از هر نوع برخورد و رويارويى فيزيكى و خشن است. درگير نشدن، ارزشمندترين روش براى هر دو طرف است. بايد سعى كنيم روش‌هاى كاستن از تهديد اراذل و اوباش و راه ­هاى دورى جستن از اتفاقات خشونت‌بار را بياموزيم.

دقت كنيد كه در موضوع دفاع شخصي از نفس دفاع دور نشويد. بايد بدانيد كه ممكن است حضور در يك صحنه­ خشونت­ آميز يا درگيرى – به عنوان قربانى، یا مهاجم ـ ضررهاى جانى و مالى جبران­ ناپذير، به همراه دارد. پس خردمندانه‌تر اين است كه تا حد امكان در هيچ موضوع خشن و خصمانه‌­اى وارد نشويد.

زندگى، مسير طولانى و دور و درازى دارد. اگر حتا در درگيرى خشونت­‌بار منجر به ­ضرب و جرح، يك نفر را مصدوم كنيد، شايد در آن لحظه­ كه سرشار از احساس ­قدرت ­هستيد، اهميتى براى‌تان نداشته ­باشد، ولى مطمئن­ باشيد درگذر زمان و با بالاتر رفتن سن، شرم و پشيمانى دامن‌گيرتان مى‌شود و وجدان­تان را خواهد آزرد.