۲۸ راز نگفته در مورد سامورایی ها
از شعرهای حماسی قرون وسطی تا اپرا هایی که آکیرا کروساوا و جورج لوکاس به روی صحنه برده اند، سامورایی ها همیشه از داستانهای افسانه ایی در مورد شمشیر و و مهارتهای شمشیر زنیشان صحبت کرده اند. هم اکنون که ما از سامورایی ها حرف میزنیم، تصورمان از آنها همچون مبارزان شجاع و شکست ناپذیر مانند میاموتو موساشی نیمبلی است که با شمشیر تیزشان و حتی با دست خالی نینجا ها را تار و مار می کردند.
اما واقعا چقدر از این صحبت ها صحیح است؟ برای فهمیدن صحت این افسانه ها، به سراغ دو نویسنده ی سامورایی؛ ماسایوکی شیمابوکورو، و کارل ایی رفتیه اییم تا در مورد شمشیر سامورایی از آنها سوالاتی بپرسیم.
در سری اول این پرده برداری از حقایق با ما همراه باشید تا ببینید کدام افسانه است و کدام حقیقت.
افسانه شماره۱: یک شمشیر سامورایی خوب، شمشیری است که با آن بتوان یک پارچه ابریشمی را در آسمان تکه تکه کرد.
حقیقت: کاتانا و دیگر شمشیرهای سامورایی برای این طراحی شده اند تا سینه دشمن را با لبه تیزشان هدف قرار دهند، و اگر یک شی ساده روی تیغه آن قرار گیرد خیلی بعید به نظر می رسد که آن را دو تکه کند؛ به همین دلیل است که در بسیاری از مراسم های سنتی سامورایی، راه رفتن بر روی شمشیر امکان پذیر است. تا زمانی که هیچ حرکت رفت و برگشت بر روی شی انجام نگیرد هیچ برشی انجام نمی شود. و در حقیقت این افسانه برگرفته از داستانی در مورد شمشیر دمشقی متعلق به صلاح الدین ایوبی است.( اسلحه سازان عرب و فارس و روم همواره در طول تاریخ بر این باور بوده‌اند که در پس ساخت شمشیر دمشقی رازی است و همیشه سعی میکردند با تقلید از این شمشیر شمشیرهای خوبی بسازند. اسلوب و نحوه ساخت شمشیر دمشقی تنها از پدر به پسر منتقل میشد و به همین دلیل سال‌های سال ساخت این نوع شمشیر از عجایب به شمار می‌رود).
افسانه شماره ۲: کاتانا میتواند یک شمشیر را به قطعات مساوی تقسیم کند.
حقیقت: هر شمشیر فولادی میتواند شکسته شود؛ البته اگر در زاویه اشتباه زده شود، با این حال خیلی بعید به نظر می رسد که یک شمشیر شمشیر دیگری را قطعه قطعه کند.
افسانه شماره ۳: یک سامورایی در جنگ، از تیغه شمشیرش به عنوان سپر استفاده می کند.
حقیقت: از لبه تیغه شمشیر معمولا اغلب برای سد کردن حمله حریف استفاده می شود، با این حال؛ اغلب شمشیر زنان ترجیح می دادند با پرتاب کردن شمشیرشان به سمت حریف از حمله او پیشگیری کنند، و یا با یک طرف از شمشیر حمله مهاجم را دفع می کردند. در اینجا لازم است به این نکته اشاره کنیم که یک هنر مبارزه ای به نام ایی‌آی‌جوتسو وجود دارد که یک هنر مبارزه‌ای بیرون آوردن شمشیر از غلاف است که لزوماً خشن هم نیست زیرا هنری است که برای دفع حمله ساخته شده است. البته از تکنیک‌های آن می توان برای حمله پیش‌دستانه نیز استفاده کرد. روش‌های مبارزه‌ای آن بیشتر از اینکه برای شرایط و موقعیت‌های پرتحرک جنگی ساخته شده باشند برای موقعیت‌های زندگی روزانه یک جنگجو خارج از میدان نبرد ساخته شده‌اند.
سلام تو پستتون نوشتید که سامورایی ها نینجا ها را حتی با دست خالی تار و مار میکردند اما چطوری یک سامورایی میتوانست یک نینجا حیله گر که تخصصش کشتن سامورایی و استفاده از فنون نا جوانمردی بود وتا دندان مصلح بودند را تار و مار کند
با سلام آنچه مسلم است سامورايي‌ها از توانايي‌هاي وي‍ژه ذهني و جسمي فراتر از ديگر رزمي‌كاران برخوردار بوده‌اند گرچه به هيچوجه نميتوان توانايي‌هاي رزمي‌كاران ديگر را منكر شد.
سلام به همه دوستان ومطلب خوبتان در مدارس سامورایی یا همان ریو ها آوزشهای متنوع و سختی داده میشد که یکی از آن آموزشها استفاده از شمشیر کاتانا بوده ومذهب آنها شینتو بوده است اما نینجاها همان سامورایی ها ولی با مذهب بودیسم بوده لذا رانده شده و به دهکده های دور دست مهاجرت میکردند جهت آشنایی بیشتر به سایت اینجانب مهدی صلح دوست نماینده سازمان جهانی سامورایی بوگه ی ریو سر بزنید
http://www.samuraido.ir
از اظهار لطف و مطالبتان متشکرم