انرژی ورزش

انرژی ورزش :

کسانی که ورزش می­کنند، به واسطه حضور در محیط‌های ورزشی- باشگاه – مسابقات- تمرینات مداوم جسمی، و استفاده از انرژی ورزش و انرژی لحظه‌ها به­ طور معمول افرادی مثبت ­اندیش هستند. کمتر ورزشکاری را می­توان یافت که منفی ­بین، بدبین یا بد اندیش در نگاهی عام باشد. ورزشکار سیگاری یا معتاد معنایی ندارد، اصولا ورزشکاران دارای سپری امنیتی هستند، سیگاری­‌ها به ورزشکار سیگار تعارف نمی­کنند چون خجالت می­کشند یا ورزشکار به­ طرف مواد مخدر کشیده نمی­شود (هر قاعده‌­ای استثنا دارد).

شخصیت و شان و پتانسیلی که در یک ورزشکار وجود دارد به ­عنوان یک منبع انرژی، همه­­ اعضای خانواده را تحت ­تاثیر قرار می­دهد. عصبانیت ورزشکار هم حامل انرژی است، اگر ورزشکاران در حین مسابقه دست به پرخاشگری بزنند لحظه‌ای و حباب است، یعنی شکست برای­شان امری موقتی است (یک نشانه­ بارز مثبت ­اندیشی).

شاید انرژی ورزش از نظر تامین آینده اقتصادی و اجتماعی برای جوانان چشم‌انداز چندان روشنی نداشته باشد. قطعا تحصیل و درس خواندن تضمین ­کننده مطمئن‌تری برای زندگی آتی انسان­‌ها است. جنبه­ مادی یا نگاه مادی داشتن به ورزش اساسا امر نادرستی است. نگاه ما به انرژی ورزش از جنبه­ تربیت و تهذیب اخلاقی انسان­ و دور کردن او از منفی­‌نگری، پلشتی و زشتی است.

انرژی ورزش نه تنها باعث سلامت جسم می­گردد بلکه از نظر روانی هم موجب تقویت چارچوب‌های ذهنی می­شود و از جنبه کلی باعث کمال مطلوب انسان است، به ­خصوص در برخی رشته­‌ها مثل هنرهای رزمی که تربیت اخلاقی هم در کنار فعالیت جسمی وجود دارد، به­ عبارت بهتر انسان اگر از سنین جوانی وارد جرگه ورزش شده باشد، مرام ورزشکاری چارچوب‌های ذهنی و الگوهای ذهنی آنان را شکل می­دهد.

اگرچه مشخص‌ترین کارکردهای اجتماعی نهاد ورزش؛ تفریح، سرگرمی و کسب هیجان از انرژی ورزش ذکر شده است، اما افزون بر این، کارکردگرایان ساختاری؛ عملکردهای دیگری مانند افزایش سازگاری روانی و اجتماعی افراد، جامعه ­پذیری با نقش­‌های اجتماعی، همبستگی اعضای جامعه از طریق علایق و فعالیت­‌های مشترک ورزشی، ایجاد هویت ملی و اجتماعی، و فراهم ساختن عرصه‌ای مناسب برای افزایش تحرک اجتماعی را نیز جزو کارکردهای مهم نهاد ورزش بر می­‌شمارند.