اوس

ضرب‌­المثلی ژاپنی وجود دارد به معنی «سه سال روی صخره» که اشاره به اراده و پشتکار افراد در هر موضوع و هر زمانی­ است. یکی از مهم­ترین اصول فلسفه‌ی کیوکوشین، تکیه برهمین ضرب‌­المثل دارد. اویاما معتقد بود «سه سال روی صخره» درباره‌ی تحمل یک انسان معمولی صدق می­‌کند و برای یک کاراته‌­کا باید گفت: «ده سال روی صخره»!

تمرینات کیوکوشین کاراته با اهداف کوتاه مدت و بلند مدت در برگیرنده­‌ی مطالب بسیار زیادی­ است. بخشی از اهداف بلند مدت کیوکوشین، جدا از ضربه­‌های دست، پا، کاتا، کومیته و… تلاش دارد جریانی معنوی و روانی را در قلب هنرجو نهادینه کند، تا او با شهامت و بردباری، آماده‌­ی رویارویی با جلوه‌­های خوب و بد زندگی روزمره شود. یک بودوکا (هنرجوی بودو- کیوکوشین یکی از شاخه‌های بودو است)، بیدی نیست که به هر بادی بلرزد. در برابر گرفتاری‌­ها و سختی‌­ها به راحتی تسلیم نشده و روح نیرومند و پشتکار زاینده­‌اش، کلید دست­یابی به همه­‌ی توان ذاتی و بالقوه­‌ی اوست.

هنرجوی مبتدی، درگیر مبارزه‌­ای پنهانی با خود است. بخشی از نفس او تمایل به رها کردن تمرینات و بخشی دیگر از وجودش اصرار به ادامه­‌ی راه و طاقت آوردن، دارد. در حقیقت هنرجوی مبتدی غیر از تمرین فیزیکی، به مبارزه و جنگی درونی با نفس خود مشغول است. میل به راحت‌طلبی و خودخواهی، نیروی بازدارنده و قدرتمندی­ است که برای غلبه برآن، مبارزه­ای قدم ­به ­قدم با احساسات و تمایلات لازم دارد. ایستادن رودرروی حریف، تحمل درد و ادامه دادن، پایداری و شکیبایی می‌­خواهد. در این راه، هنرجو هر روز، آبدیده­‌تر و محکم­تر از قبل می‌­شود. او در مبارزه‌­ها و کومیته‌های متعدد به نقاط ضعف خود پی می‌­برد، در برابر حریف استوارتر شده، گاه غلبه می‌کند و گاهی مغلوب می‌شود.

دفاع و ضربه، طاقت و تحمل کومیته‌­های پی­درپی و خستگی ناشی از آن، آموزش اعتماد به ­نفس و جرأت و شهامت است. در زندگی، منش و کردار کاراته­‌کا، با سختی کشیدن و درد و بردباری به چنگ می‌آید. این رشد شخصیت به ­عنوان «اُسونوسی‌­شین» شناخته می‌­شود. واژه‌های اوس (OUS) از جمله (Oshi Shinobu) گرفته شده که به معنی استقامت کردن در زمان فشار طاقت فرساست و بر میل و رضایت فرد در تحمل سختی و تاب آوردن دلالت می­‌کند. ایستادگی و جنگ‌­آوری، نیاز به غلبه بر سُستی‌­ها و نقاط ضعف دارد. جنگجو باید سالیان دراز سختی‌­ها را تحمل کند تا بتواند از میدان رزم زنده بیرون بیاید. شمشیر فولادی، ساعت‌­ها حرارت آتش و ضربه‌ی پتک را تحمل می‌کند تا تیز و بُرنده شود. هنرجو نیاز به تحمل، بردباری و رفع نقاط ضعف و درک عیوب خود دارد تا به شخصیت انسانی والایی دست یابد.

واژه‌ی اوس، به شکلی نهادین، در برگیرنده­‌ی هنر کاراته است. کسی که بتواند به مفهوم واقعی اوس دست یابد و فکر و روحش در تسخیر آن قرار گیرد، شجاع و عاقل خواهد شد. دریای وسیعی از مفاهیم، در نهاد واژه­ی اوس وجود دارد. اوس بیان احترام کوچک­ترها و مسوولیت بزرگترها است.

زدودن شک و تردید، ترس و واهمه­، ضعف و سُستی، استقامت تا آخرین حد توان، اراده‌ی راسخ، تلاش برای از بین بردن ضعف‌­ها، استحکام روانی و… ستارگان درخشان کهکشان «اوس» هستند. در جریان تمرینات دشوار کاراته، پی به کمبودهای خود می‌­بریم، و رنج فشار جسمی را تحمل می‌­کنیم، تا به بلوغ و پختگی روانی دست­ یابیم. آگاه بودن از این نکته کافی ا­ست، که از طریق پایداری و میل به ادامه­، نتایج حیرت‌­آوری پدیدار می‌­شود که فقط به اراده‌­ای والا و ویژه­ نیاز دارد.

هنرجویی که تلاش نکند، راه به ­جایی نمی‌­برد. مربی تشخیص می‌­دهد چه­کسی کوشا و چه کسی بی‌­انگیزه است. بدون سعی و تلاش، با وجود استعداد طبیعی، رشد و تکامل، مشکل است. اگر شخص، کمبود استعداد داشته ولی مصمم و با اراده و پشتکار باشد، از طریق عزم ثابت و پایداری در آموزش به پیشرفت خیره­‌کننده‌­ای دست خواهد یافت. اراده و میل هنرجو به تلاش و جهد بیش­تر، توجه مربی را هم معطوف خود خواهد کرد. هنگامی که هنرجو از درد و رنج به خود می‌­پیچد، خودپرستی را کنار می‌­زند. در مسیر استقامت جایی برای خودبینی و خودخواهی وجود ندارد. اگر هنرجو سُست اراده باشد، خودپسندی و غرورش رشد می­‌کند و نمی‌­گذارد راه بردباری را طی کند. اوس یعنی غلبه بر ضعف و انگیزه‌ی ادامه دادن.