بیست اصل گیچین فوناکوشی در کاراته

استاد فقید کاراته گیچین فوناکوشی بیست اصل کاراته را به عنوان الگویی برای شاگردان خود پایه ریزی نمود تا آنها بدین وسیله جنبه های روحی کاراته-دو را بهتر و بیشتر دنبال کنند. در زمان های قدیم، کاراته به صورت مخفی در اوکیناوا، زادگاه استاد فوناکوشی، تدریس می شد. او مسئولیت معرفی کاراته و تشویق برای فراگیری آن را در توکیو پایتخت ژاپن (جایی که کاراته رشد کرد) بر عهده گرفت.

آنهایی که مشتاق تمرین در کاراته-دو هستند، علاوه بر تمرکز بر روی جنبه های تکنیکی کاراته به دنبال افزایش جنبه های روحی طریق کاراته نیز باشند، چرا که کاراته واقعی، روح و بدن – هردو – را پرورش می دهد. بیست اصل گیچین فوناکوشی برای کسانی که به تازگی شروع به فراگیری کاراته-دو نموده اند، دسترسی به قسمت روحی و معنوی هنرهای رزمی را ممکن می سازد. این اصول برای کسانی که از مدت ها قبل در این هنر رزمی در حال تمرین هستند؛ نیز می تواند بعنوان منبعی برای تقویت روحی مورد استفاده قرارگیرد.

اصل اول:بدون قلبی پاک و صادق نمی توان به احترامی واقعی رسید.

بیاد داشته باشید که کاراته- دو با احترام (ری ) آغاز می شود و با احترام نیز پایان می یابد.

کاراته- دو همانند جودو و کندو معرف هنرهای رزمی ژاپنی است و همچون هنرهای رزمی دیگر باید با احترام و تعظیم (ری) آغاز شود و با احترام و تعظیم نیز پایان یابد.در زبان ژاپنی واژه ” ری” اغلب به عنوان احترام و تواضع تعریف می شود، ولی معنای واقعی آن بیش از این است. احترام و تعظیم شامل حالتی از احترام به دیگران و همچنین شامل عزت نفس است.

هنگامی که افراد برای خودشان احترام قائل هستند، این حس احترام را انتقال می دهند، یعنی برای دیگران نیز احترام قائل می شوند، که این عملکرد چیزی غیراز بیان و نمود احترام نیست.این چنین گفته شده است که ” بدون ری بی نظمی به وجود می آید” .و همچنین ” تفاوت بین انسان و حیوان در همین احترام است و تعظیم نهفته است ” شیوه های مبارزه ای که در آنها احترام و تواضع وجود ندارد، جزو هنرهای رزمی محسوب نمی شوند، بلکه صرفا خشونتی نکوهیده هستند.

قدرت بدنی بدون رعایت اصل احترام و تعظیم، تفاوتی با قدرت از نوع حیوانی ندارد. چنین قدرتی برای انسان فاقد ارزش است.

برای این مسئله نیز بایستی تاکید شود که گرچه رفتار و منش انسان می تواند اصلاح پذیرد، ولی بدون قلبی پاک و صادق نمی توان به احترامی واقعی رسید. احترام و تعظیم واقعی، نمایشی بیرونی از قلبی ارزشمند و محترم است. تمامی هنرهای رزمی با احترام آغاز می شوند و با احترام پایان می یابند. اگر بدون حس حرمت و احترام، تمرین اجرا شود، حالتی از خشونت شکل می گیرد. به همین دلیل در هنرهای رزمی احترام را باید از ابتدا تا انتها حفظ نمود.

ادامه دارد …