چهار اصل دفاع شخصی:
«دفاع شخصى به چند مرحله متوالى، با تأثيرات متفاوت دسته بندى مى‌شود. در هر مرحله، مهارت‌ها، شيوه‌ها و مجموعه گسترده‌اى از دانش و آگاهى‌هاى دفاعى، رفتارى و واكنش‌هاى مناسب، وجود دارد. يادگيرى، دستيابى و رسيدن به هر يك از آنان در حقيقت مرحله‌اى بر تجربه عملى مى‌افزايد و درصد ايمنى فرد را در برابر خشونت، بالا خواهد برد» (برگرفته از سلسله مقالات دفاع شخصى نوشته مايكل پيس)
دفاع كردن را به طوركلى به چهار بخش مى توان تقسيم كرد: اول: اعتماد به زنگ خطر درونى، دوم: اتكا به مهارت كلامى، ترفند، خدعه و نيرنگ، سوم: سنجيدن شرايط موجود و پيدا كردن راهى برای خروج با كمترين احتمال خطر، چهارم: اجبار به درگيرى و استفاده از امكانات موجود برای دفاع از خود.
اول: اعتماد به زنگ خطر درونى
آيا دلتان مى‌خواهد از آنجا رد شويد؟ جواب مثبت دادن به سوال بالا بستگى به حس درونى، ميزان تحمل ترس و اعتماد به نفس دارد. شايد عبور از منطقه‌اى، خيابانى يا كوچه‌اى نياز به جرأت يا شهامت داشته باشد. اين حس شماست كه مى‌تواند بنا به عادات رفتارى و روانى شما را هدايت كند. با احساس خود رودرواسى نداشته باشيد. براى مشكوك شدن، دنبال دلايل منطقى نباشيد، در حوادث و وقايع جنايتكارانه، دليل‌هاى حساب شده به چشم نمى‌آيند، آنها تنها بعد از وقوع آشكار مى‌شوند.
دوم: اتكا به مهارت كلامى (ترفند، خدعه و نيرنگ – پولتيك يا سياست)
آيا واقعاً بايد همين حرف را بزنيد؟ يا از طريق ديگرى نيز مى‌توانيد آن را حل و فصل كنيد؟ شايد با گفتگو، حقه‌هاى گفتارى، كلك‌هاى رفتارى و يا بحث دوستانه، بتوانيد خود را از مخمصه نجات دهيد; بتوانيد وقت خريده تا شخصى برسد، زمان را عقب انداخته تا شرايط عوض شود يا حالت روحى مهاجم تغيير كند و… به طوركلى، چه قدر توانايى سياسى بازى كردن و به كاربردن كلك و پولوتيك و نيرنگ را داريد؟
سوم: پيدا كردن راهى برای خروج با كمترين خطر (استراتژيك)
شرايطى پيش مى‌آيد كه براى دفاع از خود يا خانواده، چاره‌اى جز درگيرى مستقيم نيست. با همه توان هوشى بايد جهت به دست گرفتن اوضاع بكوشيد. حتى در صورت لزوم وارد درگيرى فيزيكى شويد.
چهارم: اجبار به درگيرى و زد و خورد (تاكتيك)
عملياتى، يعنى اين‌كه چه كار بكنيد (در عمل) چه‌طور حمله يا دفاع كنيد و در درگيرى رودررو، از چه فنون و مهارت‌هايى استفاده نماييد. همين جا، اين نكته خيلى مهم را، دوباره يادآورى مى‌كنم كه دفاع شخصى فقط زد و خورد نيست، بر طبق چهار اصل گفته شده تنها موارد سوم و چهارم ما را به دايرهى درگيرى رودررو سوق مىدهد.
مشكل اساسى بيشتر سبك‌هاى رزمى، مربی‌های هنرهای رزمی و باشگاه‌هاى آموزش دفاع شخصى اين است كه آنها صرفاً آموزش‌هاى خود را، معطوف درگيرى و برخوردهاى رودررو مى‌نمايند. در صورتى كه با دانستن و آموختن شيوه‌هاى بند ۱ و ۲ به سادگى مى‌توان، بسيارى از وضعيت‌هاى منجر به خشونت و درگيرى فيزيكى را خنثى كرد.
شايد اين سؤال براى‌تان پيش بيايد كه چرا اينقدر تأكيد مى‌نم كه هنر دفاع شخصى، صرفاً استفاده از فنون و تكنيك‌هاى فيزيكى رزمی نيست. بدانيد كه اگر در شرايط يك رويارويى خشونت‌بار قرار گرفتيد، به معنى آن است كه اصول دفاع شخصى و مهارت‌هاى فردى آن را، به طور درست، ياد نگرفته و به كار نبسته‌ايد، (توجه كنيد; منظور من حمله‌اى ناگهانى در تاريكى شب از سوى اراذل نيست) حتى در مقابل سارقى مسلح، بازهم روش‌هاى اول و دوم دفاع شخصى، بسيار كارآمد و سودمند هستند.
ورود به مرحله درگيرى فيزيكى، به معناى اين است، كه اگر ببازيد دچار مشكل و دردسر مى‌شويد. اگر چتربازی با يك چتر نجات از هواپيما بيرون بپرد، شانس باز نشدن چتر و سقوط او، بيشتر از موقعى است كه با دو چتر نجات میپرد(به همین دلیل همه چتربازان دو چتر نجات دارند).
كسى كه هر چهار مرحله دفاع شخصى را به خوبى بداند، مى‌تواند سررشته اوضاع و انسجام شرايط نامطلوب را به دست بگیرد و همه چيز را به نفع مطلوب خود تغيير دهد. هيچ چترباز حرفهاى نمىتواند با چترى پاره از هواپيما بيرون بپرد.
بسيارى از وقايع و رويدادهاى روزمره، حاصل بى‌تجربگى و كمى مهارت افراد و يا قربانيان در برخورد با آنها است. در هر زمينه و موضوعى، يك فرد حرفهاى و ماهر و دانا و آشنا به دانش آن كار، بدون از دست دادن خونسردى و با آگاهى از شرايط، قادر به حل و فصل امور به شيوه صحيح خواهد بود و ديرتر بردبارى خود را از دست مىدهد. از قواعد و شرايط كار، آگاه است و در يك كلمه حرفهاى است.
دقت كنيد كه در دفاع شخصى هرگز از نفس دفاع دور نشويد. ممكن است حضور در صحنه‌اى خشونت آميز يا درگيرى- چه به عنوان قربانى، چه مهاجم ـ به خسران و ضررهاى جانى و مالى جبران ناپذير، مى‌انجامد. پس راه خردمندانه اين است كه در هيچ موضوع خشن و خصمانه‌اى وارد نشويد.
0 دیدگاه