کونگ‌فو

کونگ‌فو :

یاد گرفتن کونگ‌فو، مبارزات و ضربات دست و پا برای تهاجم و خشونت نیست بلکه آمادگی و توانمندسازی برای دفاع از خود و آزادی اندیشه انسانی است. کسی که در راه طریقت دانایی می‌کوشد باید در دفاع از خود و اندیشه انسانی‌اش نیز دانا باشد. مبارزه در کونگ‌فو دروازه دانائی است. مبارزات کونگ‌فو زد و خورد خیابانی نیست  بلکه اهدافی چون غلبه بر ترس، مبارزه با ظلم و ستم و جهل انسانی را در پی دارد و ما همیشه می‌آموزیم تا حقیقت والای انسانی را درک کنیم و راه و رسم مبارزه با خود و خواسته‌های غیرانسانی را کشف کنیم.

هدف نبرد در کونگ‌فو چنین است:

هدف نبرد پاد افراه یا (کیفر) آتش‌افروزان است که راه و رسم هم‌بستگی و هم‌آهنگی نخواهند و فروغ اندیشه را بگسلند. یعنی هدف کونگ‌فو هم‌آهنگی و هم‌بستگی افراد در راه انسانیت است وقتی ما قوی باشیم (از نظر روحی و جسمی) غریبه‌ها جرات حمله به پایگاه تفکر و اندیشه و فرهنگ ما را نمی‌کنند‌. پس باید در دفاع از فرهنگ و اندیشه ایرانی – انسانی خود نیز دانا و قوی باشیم. ‌به جرات تمام می‌توان گفت که سبک کونگ‌فو که به‌عنوان زیر مجموعه‌ای از رشته‌ی رزمی ووشو (مجموعه ورزش  رزمی چینی و در اصلاح عامیانه کونگ فو نامیده می‌شود)

یکی از قدرتمندترین سبک‌های رزمی در جهان است که هیچ رشته‌ی دیگری تاب مقاومت در برابر اساتید افسانه‌ای این رشته را ندارند. کسانی که در یک یا چند فن از فنون ۷۲ گانه کونگ‌فو مهارت پیدا کنند به قدرتی مافوق یک انسان دست می‌یابند! برای مثال اساتیدی از این سبک پا به عرصه‌ی ظهور گذاشته‌اند که می‌توانند با استفاده از دست‌های خود ریگ‌ها را به شن تبدیل کنند –  با ضربات دست قطعات بزرگ سنگ را خرد کنند و … برخی از این اساتید قادرند خود را دار بزنند اما خفه نشوند‌! یا در برابر ضربات تنه‌ی یک درخت بزرگ که به سینه‌ی آن‌ها وارد می‌شود مقاومت کنند! کونگ فو دارای رشته‌های مختلفی مانند کونگ‌فو توا ، کمپو سودا و کنتاکی و …. می‌باشد.

در هنر رزمی کونگ‌فو ۳۷۰۰۰  تکنیک ترکیبی و عکس‌العمل‌سازی وجود دارد. تکنیک یک رابطه‌ی فنی و ریاضی می‌باشد و ترکیب یک عامل شیمیایی و عکس‌العمل‌سازی از عوامل فیزیکی است. این حرکات طوری طراحی شده‌اند که در هر خط نسبت به پیشرفت همراه در طول تمرین حرکات ساده به مشکل رفته وکامل می‌شود. در اثر تمرین تکتیک‌های کونگ‌فو ماهیچه‌ی بدن در زوایای خاصی تقویت شده و هماهنگی اعصاب و عضلات به حد اعلای خود می‌رسد. استقامت بدن بیشتر شده و قدرت قلب افزایش می‌یابد ”تنفس تنظیم شده” و با درست نفس کشیدن جلوی خستگی بدن گرفته می‌شود ودر بعد روانی نیز با اجرای تکنیک‌های کونگ‌فو روح انسان نشاط و شادابی خاصی گرفته و به آرامش می‌رسد که باعث روشن‌بینی و هماهنگی کامل روح و جسم می‌شود.

منشوراخلاقی ورزشکاران رزمی

– چون می‌خواهم بک حقیقت ورزشکار باشم، همه سعی خود را می‌کنم.

ـ هنر رزمی را فقط به خاطر ورزش بخواهم.

ـ شرکت در مسابقه رامهم‌تر از برد و باخت آن بدانم.

ـ حریف شکست خورده‌ام راتحقیر نکنم، خود نیز به هنگام شکست نا امید نشوم.

ـ ریزه‌کاری‌های هنرم را بی‌هیچ چشم داشتی به دیگران بیاموزم.

ـ کسی را که  خوب بازی کند را ستایش کنم‌، چه حریفم یاشد، چه دوستم.

ـ درتمام تمرینات و مسابقات با تمام توان جدی باشم و بازی کنم.

ـ محبت کسانی را که به من چیزی آموخته‌اند، از دل بیرون نکنم.

– حریف را دوست بدارم.

حریف شما کیست ؟

حریف شما چه نسبتی با شما دارد ؟

رقیب شماست یا رفیق شماست ؟

دوست شماست ، فامیل شماست یا خود شماست ؟

نـه!
حریف شما ازخودتان به خودتان نزدیک تراست. حریف شما روح عزت شماست. اگر حریف وجود نداشته باشد  قهرمان وجود نخواهد داشت. اگرجان خودتان را دوست دارید، حریف شما از جانتان گرامی‌تر است. بدون حضورحریف قهرمان هیچ است. پهلوانی یعنی دوست داشتن حریف.

ده فرمان کونگ‌فو در چین

ده فرمان کونگ‌فو در سلسله‌ی (منیگ) در اوایل قرن شانزدهم توسط (چوئید) به رشته تحریر درآمده است. این فرامین اصول اخلاقی و روحی در کونگ‌فو را تشکیل می‌داده است و طی سالیان طولانی این فرامین در دستور کار کونگ‌فو کاران چین قرار داشته است.
فرمان اول:  هنرجو بایستی بدون انقطاع تمرین کند.

فرمان دوم:  رزم باید فقط برای دفاع از خود به طور مشروح استفاده شود.

فرمان سوم:  تمام استادان و بزرگسالان باید مورد ملاحظه و احترام قرار گیرند.

فرمان چهارم:  هنرجو  باید در طول زندگی با هم دوره‌ای‌های خود دوست و مهربان باشد.

فرمان پنجم: کونگ‌فو کار در هنگام مسافرت باید از خود نمایی و نشان دادن قدرت خود به مردم عامی خودداری کند به طوری که حتی از مبارزه دوری کند.چون در این صورت………

فرمان ششم:  کونگ‌فو کار نباید پرخاشگر و اهل منازعه باشد.

فرمان هفتم:  از خوردن شراب و گوشت پرهیز کند.

فرمان هشتم:  افراط در تمایلات جنسی جایز نیست.

فرمان نهم:  کونگ‌فو کار نباید عجولانه به هر کسی فنون خود را بیاموزد زیرا ممکن است باعث اذیت دیگران شود.

فرمان دهم:  کونگ فو کار باید از نقش تهاجم و حرص و اعمال تهدید آمیز دوری کند.