گوگن یاماگوچی

گوگن یاماگوچی :

«گوگن ­یاماگوچی» (۱۹۸۹- ۱۹۰۹) در جنوبی‌ترین بخش «کیوشو» متولد شد. در جوانی علاقه‌­اش را به هنرهای­رزمی نشان داد و به دنبال یادگیری جودو رفت. او «جی‌گن­­ریو»، «کن‌جو­تسو»، «کن­دو»، «یای­دو»، «جوجو» و «کوساری» را تا حدودی آموخت. در بیست­ و دو سالگی زیر ­نظر «چوجون میاگی» شروع به آموزش کاراته نمود، و مدتی بعد درحالی­‌که هنوز محصل حقوق بود، اولین «دوجو»ی کاراته خود را دایر کرد. با وجودی که می‌توانست مربی سبک‌های زیادی باشد، همه­ وقت خود را صرف «گوجو» ساخت و غرق مهارت‌ها و پیوستگی زیبای دو شیوه­ مختلف سخت و نرم نهفته در «گوجو» شد.

«گوگن ­یاماگوچی» با نام «جیت­سیوم­ یاماگوچی» متولد شد و نام «گوگن» که به معنی سخت است، توسط استادش، «چوجون می‌یاگی»، به او داده شد. «یاماگوچی» سرمربی تیم «گوجو» شد و در ۱۹۴۹ توسط «می‌­یاگی» به­ دان ده ارتقا یافت. در کنار «کی­‌هون»، سبک «گوجو» اساساً بر پایه کاتا و «یاکوسوکو کومیته» استوار است. «گوگن یاماگوچی» سبک اصلی استادش «میاگی» را با خلق «شی­یایی‌جیو کومیته» و حرکات مورد علاقه مشخص‌­اش تکمیل و گسترده کرد.

گفته شده: طی جنگ ژاپن و روسیه، «یاماگوچی» اسیر روس‌­ها شد و مدت دو سال زندانی بود. در دوران اسارت­ به خاطر این که کمتر آزار ببیند مجبور شد به سربازان روسی هنرهای ­رزمی آموزش دهد به خصوص تکنیک‌های مبارزه نفر به نفر. حتا یک بار برای شکنجه او را در قفس یک ببر انداختند. «یاماگوچی» توانست ببر را خفه کند و زنده بماند.

در ۱۹۳۸، طی جنگ با چین، ژنرال «ای­شی‌هارا» از «یاماگوچی» که در آن زمان افسر شده بود. خواست که به «منچوری» برود. چینی‌ها از او وحشت داشتند و برای مرده یا زنده‌­اش ۵۰۰۰۰۰ ­ین جایزه تعیین کرده بودند. اما او جان سالم به در برد و تا پایان جنگ یعنی ۱۹۴۵ در ارتش ژاپن خدمت کرد.

هنگامی‌که به ژاپن بازگشت، متوجه شد کشور در اشغال ارتش آمریکا است و مثل بسیاری از سربازان ژاپنی دیگر، شغل نظامی او هم به پایان رسیده. آموزش هنرهای ­رزمی هم ممنوع شده بود. اشغال ژاپن باعث ناامیدی‌اش شد، به­ طوری که نمی­دانست بعد از آن چه کند، همچون خیلی از ژاپنی‌های دیگر به معبد «توگو» رفت تا آن­جا به سبک سامورایی­ هاراگیری (خودکشی) کند. هنگامی‌که به «توگو» رسید، دریافت خودکشی جواب ناامیدی‌هایش نیست.

تحول روحی عمیقی در گوگن یاماگوچی رُخ داد که باعث شد زندگی‌اش عوض شود. از جمله گرایش به آیین مذهب «شینتو» و «یوگا» بود .او به اتفاق همسرش زیر نظر استاد یوگا «تن­گای نودا» مشغول آموختن آن شدند. مفاهیم اساسی یوگا برای «یاماگوچی» با اصول «گوجو» ترکیب شدند.

پسرش «گوسه‌­ای یاماگوچی» در بیست سالگی کمربند سیاه گرفت، به آمریکا رفت و یک مدرسه «گوجو» را در سان­فرانسیسکو دایر کرد. یکی دیگر از بهترین شاگردان «گوجو»، اویاما بود که مثل «یاماگوچی» در منچوری خدمت ­کرده بود. «ماسوتاتسو اویاما»، کاراته را زیر نظر «فوناکوشی» فرا گرفته بود و بعد به شاگردی «سو نی­چو» درآمد (که خود او یکی از بهترین شاگردان «می‌یاگی» بود پیش از آن­که اویاما سبک کیوکوشین را بنا نهد. به دان هفت «گوجو» دست یافته و نایب رییس سازمان «گوجو» شد).

در سال ۱۹۶۴، گوگن یاماگوچی مدرسه­ کاراته­ ژاپن را دایر کرد (­International­Karate do ­Gojo kai Association او­Federation of All Japanese Karate do Organization (FAJKO)  را نیز تاسیس نمود) کالج کاراته‌دو ژاپن در دهه­ هفتاد توسط «یاماگوچی» بنا گذاشته شد. نام و شهرت «یاماگوچی» و سبک «گوجو» به ­طور مداوم رشد کرد و «گوجوریو» بلافاصله در خارج از ژاپن هم گسترش پیدا نمود،  همه­ این­ها به خاطر زحمات و تلاش‌های او و شاگردان ارشد و پنج فرزندش می­باشد.

در مورد نام مستعار «گوگن ­یاماگوچی» (گربه)، نظرات­ متعددی وجود دارد، اما هیچ­کس حتا فرزندان او، نمی­دانند که ریشه­ آن­ از کجاست. بعضی اعتقاد دارند این لقب هنگامی به او داده شد که با دست خالی یک گربه­ بزرگ (ببری که در اسارت در روسیه شکست داد) را کشت. درحالی که دیگران می­گویند او دارای مهارت­‌ها و عکس‌­العمل‌­های یکی گربه بود و مثل یک گربه می­توانست به ­طور ناگهانی پرش و ساباکی کند. دلیل دیگر می‌تواند به ­خاطر اجرای «نکوآشی‌­داچی» باشد. (ایستادن  گربه‌ای در کاراته).