کانو جیگو­رو

کانو جیگو­رو :

کانو جیگو­رو بنیان­گذار و ابداع ­کننده‌­ی جودو بود. نام کودکی او شینوسوک « Shino Suke» بود. کانو جیگو­رو در سال ۱۸۶۰ در جایی که اکنون کوبه ­سیتی « Kobe City» نام دارد به دنیا آمد. خانواده­‌ی کانو جیگو­رو آبجوسازان سیک Sike بودند و کانو جیگو­رو از دوران رشد و کودکی در محیطی نسبتا مرفه لذت می­‌برد. مادر کانو جیگو­رو زنی سخت­گیر و مقرراتی و در عین حال مهربان و با محبت بود. مادر کانو جیگو­رو او را هنگامی­که می­‌خواست به بچه­‌های همسایه شیرینی بدهد، و دستش را اول از همه بالا آورده بود سرزنش و توبیخ کرد و با این کار اهمیت و اولویت کمک نمودن به دیگران را به کانو جیگو­رو آموخت. او به نظم و انضباط اهمیت زیادی می­داد و زمانی که کانو جیگو­رو رفتار اشتباهی از خود نشان می­‌داد کانو جیگو­رو را سرزنش و ملامت می‌کرد تا حدی ­که کانو ناچار به معذرت­ خواهی شده و با التماس به اشتباه خود اعتراف می‌نمود.

زمانی که کانو جیگو­رو کودک بود از روی یک کاسه برنج رد شد. مادرش برای این عمل که بی‌احترامی به چیزی بود که برای خوردن از آن استفاده می­­‌شد عصبانی و ناراحت شد. کانوجیگو­رو با لجبازی از اظهار تاسف خودداری کرد. بالاخره شخصی وساطت نمود و شینوسوک « Shino Suke» با بی­ میلی و اکراه مجبور به معذرت­ خواهی شد.

راهنمایی‌های سخت­گیرانه مادر کانو درس‌های ارزشمندی در مورد اهمیت پیش قدم بودن در کمک کردن به دیگران و چگونگی تشخیص درست از غلط و نیاز به دانستن آداب در عمل و رفتار را به کانوجیگو­رو آموخت وقتی او به سن بزرگسالی رسید و مدرسه جودوی خود را باز کرد؛ نیز چنین اعمالی را بر اساس نظریات انسان دوستانه­‌ای که از مادرش یاد گرفته بود، انجام می­‌داد.

اگرچه کانو جیگو­رو از استعداد خوبی برخوردار بود، ولی قدوقامتی کوتاه و اندامی نحیف و عزم و اراده­ی مثال زدنی داشت. اخلاق کانوجیگو­رو سرد و سخت و بیشتر از هر چیزی از شکست متنفر بود. زمانی که کانوجیگو­رو در خوابگاهی یک مدرسه زبان انگلیسی در توکیو اقامت گزید، پسرهای بزرگ­تر، کانوجیگو­رو را هدف آسانی برای ارعاب و قلدری­هایشان یافتند. کانوجیگو­رو مشت و لگد می‌خورد و هیچ کاری از دستش برنمی‌آمد. وقتی کانو جیگو­رو بزرگتر شد و به مدارس دیگر رفت، باز هم از همین حقارت و کوچکی رنج می‌برد.

کانو جیگو­رو به ­دلیل داشتن روحیه‌ی مبارزه­‌طلبی و رقابت­ جویانه‌ای که داشت، تحمل کردن این خفت و خواری برایش دشوار بود. اگرچه عشق درس خواندن داشت، ولی تصمیم گرفت هنر جوجیتسو را بیاموزد تا از غرور و منزلت خودش دفاع نماید. کانوجیگو­رو شنیده بود که مهارت در تکنیک­‌های جوجیتسو، یک مرد کوچک اندام و ریزنقش را قادر می‌سازد تا فردی بسیار بزرگتر و قوی­تر از خود را شکست دهد.

پدر کانو جیگو­رو از تصمیم او برای یادگیری جوجیتسو راضی نبود. او می‌خواست که کانو به تحصیل ادامه دهد تا از داشتن آینده­‌ای درخشان در سیاست ژاپن جدید نقشی داشته باشد. وقتی که کانو وارد دانشگاه سلطنتی توکیو گردید نامش را (شینوسوک  Shino suke) به جیگورو تغییر داد.

کانوجیگو­رو بالاخره رضایت پدرش را برای یادگیری جوجیتسو حاصل کرد. با انتقال دوران فئودالی به جدید، و کاهش تقاضا برای مربیان حرفه­ای هنرهای­ رزمی از کانوجیگو­رو جستجو برای یافتن یک مربی در توکیو دست برنداشت. بالاخره کانوجیگو­رو با یک شکسته­ بند به­ نام «یاگی­سادونوسوک  Yagi – Sadu nosuke» که قبلا جوجیتسو کار می­ کرد، آشنا شد. یاگی نیز کانوجیگو­رو را به «فوکوداهاچینوسوک  Fukuda- Hachuno suke» که مربی تنجین شینتوریو  Tanjin- Shiniyo – ryo رشته ­ای در جوجیتسو بود، معرفی کرد.

تمرینات جوجوتسو بسیار سخت­تر از تصور کانوجیگو­رو بود. کانوجیگو­رو ساعت­‌های بی­شماری را در حال تکرار تکنیک‌های مشابه می‌گذراند و توسط حریفان تمرینی به کف دوجو پرتاب می­‌شد. کانوجیگو­رو به ­دلیل ساختار جسمانی نحیف و لاغری که داشت جلسات تمرین برایش بسیار طاقت‌فرسا بود. کانوجیگو­رو در پایان هر جلسه تمرین به خاطر درد عضلات به سختی می‌توانست از جایش برخیزد و غالبا هنگام رفتن به خانه­‌اش لّنگ­لنگان دست خود را به دیوار یا حصارها می­‌گرفت تا زمین نخورد.

کانوجیگو­رو با ترکیب نمودن آرمان‌های سنتی ژاپن و آموزش­‌های جسمانی جدید غربی سیستم نوین پرورش جسم را با موفقیت ایجاد نمود. کانوجیگو­رو با حذف حرکات جنگی خطرناک از جوجوتسو مانند ضربه‌ها و کانستسو وازاهای خطرناک  Kansetsu Waza (قفل­های مفصل) روش رد و بدل نمودن آزاد تکنیک‌های مرگبار و اصیل را در مجموعه الگوهای کاتا حفظ کرد طوری­که بتوان آن‌ها را با ایمنی کامل تمرین نمود و از آن­ها استفاده کرد.

کانوجیگو­رو درست همان­گونه که جنگجویان هنرهای رزمی باستان برای به­ دست آوردن روحیه­‌ای قوی تمرین می‌کردند، همه­‌ی مردم را در هر سن و هر برهه­‌ای از زندگی تشویق می­‌نمود تا جودو را به عنوان روشی برای ارتقاء شخصیت اجتماعی و مهارت ذهنی خود تمرین نمایند.