* @copyright Copyright (C) 2014 wpopal.com. All Rights Reserved. * @license GNU/GPL v2 or later http://www.gnu.org/licenses/gpl-2.0.html * * @website http://www.wpopal.com * @support http://www.wpopal.com/support/forum.html */?>
طبل - مدیر ذهن

طبل

 طبل

برای شروع تمرین ارشد کلاس شروع به زدن طبل می­کند. ابتدا چهار ضربه به فاصله‌­های یک ثانیه بر طبل می­زند به معنای بیایید شروع کنیم. این چهار ضربه را در سه ست اجرا می­کند. بین هر ست هم دو یا سه ثانیه وقفه می­دهد. بعد از چند ثانیه شش ضربه با فاصله‌های یک ثانیه­‌ای می­زند که به معنی این است ما تمرین می­کنیم تا قوی شویم این شش ضربه را فقط در دو ست انجام می­دهد. سپس به سرعت و بدون فاصله شروع به زدن  ضربه به طبل می­کند. ضرباتی آرام، ولی با سرعت زیاد و ریتمیک که یواش یواش از شدت آن کاسته شده و به سکوت می­‌انجامد و در آخر بعد از سکوت یک ضربه­ بسیار محکم بر طبل زده می­شود.

۱- سه ست چهار ضربی

۲- دو ست ۶ ضربی

۳- بیست ضربه­ کاهنده

۴- یک ضربه­ محکم و قوی

مادامی ­که ضربات طبل شروع می­شود هنرجویان باید به سرعت در صفوف تمرین رفته و به ترتیب درجه قرار گرفته و سی‌­زا بنشینند. اگر طبل نبود استاد با گفتن جوگای، موسوبی داچی، سی‌­زا هنرجویان را به صفوف فرا می­خواند. استاد کلاس نیز در جلو­ی صف پشت به همه قرار می­گیرد و می‌گوید: شین‌­زن نی‌ری، همه به طرف جلو خم شده و به اساتید بزرگ کاراته که این هنر را برای ما به ارمغان آورده‌­اند ادای احترام می­کنند. سپس بالاترین درجه­ کلاس، «ماکسو)» می­گوید و همگی چشم‌ها را می­بندند و به ذن می­روند. در مدت بسته بودن چشم­‌ها، هنرجو باید سعی کند روی یک موضوع مشخص تمرکز نماید و افکار اضافی را از ذهنش بیرون کند، تا در طول جلسه­ تمرین با آمادگی کافی بتواند فارغ از هر فکر و خیالی آموزش ببیند. برای این کار بهتر است روی پر کردن ریه­‌ها و تخلیه­ آن یعنی دم و بازدم تمرکز کرده و با طمأنینه و آرامش، شروع  به­ نفس کشیدن و خالی کردن آن کنید. زمان ذن بستگی به شرایط کلاس و درجات، از چند ثانیه تا یکی دو دقیقه می­تواند ادامه داشته باشد. بعد با گفتن «هی ماکسو» توسط همان ارشد، همگی چشمان­شان را باز می­کنند و استاد کلاس به طرف هنرجویان می­چرخد و بازنفر ارشد با گفتن شیهان نی‌ری، یاسن سی نی‌ری و متعاقب آن خم شدن همه­ کلاس و گفتن اوس به مربی کلاس احترام می­گذارند. آن­گاه استاد با گفتن تاته کوداسای (Tatte Kudasai) خواهش می­کنم بایستید، تمرین را شروع می­کند. بعد از پایان تمرین، باز یکی از ارشدها به سراغ طبل رفته و اعلام پایان کلاس را با ضربات زیر می­نماید.

۱- سه ست ضربی

۲- دو ست ۷ ضربی

۳- بیست ضربه­ کاهنده

۴- یک ضربه­ محکم و قوی

دراین مدت، همگی باید به ترتیب درجه در صف‌ها قرار گرفته و سی‌­زا بنشینند به ­طوری­ که بعد از آخرین ضربه، دیگر کسی خارج از صفوف نباشد. اگر طبل، موجود نباشد استاد با گفتن: «یامه»، تمرین را متوقف و بعد با گفتن کلمات: جوگای، موسوبی داچی، سی‌زا همه را به قرار گرفتن در صفوف و نشستن دعوت می­کند. سپس استاد شین­‌زن نی‌ری می­گوید و همه با خم شدن، اوس می­دهند و پس از آن سوگندنامه توسط ارشد کلاس خوانده شده که همه­ هنرجویان بعد از او تکرار می­کنند. بعد همان ارشد با گفتن ماکسو همه را دعوت به مدیتشن و ذن می­نماید. در مدت بسته بودن چشم­‌ها با تمرکز روی تنفس سعی می­کنیم آرامش پیدا کرده و ضمن آرام کردن ضربات قلب، خود را برای خروج از کلاس آماده سازیم. بعد از ماکسو یاما و باز شدن چشم­‌ها، همان فرد ارشد می­گوید سن‌سی نی‌ری یا شی­هان نی‌ری و همه با تعظیم به طرف استاد کلاس احترام می­گذارند. بعد نفر دوم ارشد به صدای بلند می­گوید «سن‌سی نی آریگاتو گوزای ماشیتا» و همه­ کلاس می­گویند آریگاتوگوزای ماشیتا و از ارشد اول کلاس تشکر می­کنند. اگر ارشد اول کلاس دان یک یا دو باشد باید به جای کلمه­ سن‌سی بگویند سمپای نی. بعد همان ارشد دوم اوتاگای نی آریگاتوگوزای ماشتا گفته و بقیه هم از یکدیگر تشکر می­کنند. این جمله به معنای از شما خیلی متشکرم است. بعد همه برمی­خیزند و کلاس پایان می­گیرد. یا این­که بعد از احترام به شیهان، شیهان با گفتن، «سن­‌سی­ نی­‌ری» از ارشد تشکر کرده، سپس، «سمپای نی‌ری» و بعد «اوتای گای نی‌ری»، خود شیهان از همه تشکر می­کند. البته اگر ارشد کلاس هم شیهان بود باید شیهان ری به او بگویند. البته در بعضی کلاس‌های اروپایی دیده‌ام که بعد از احترام به مربی برای احترام به سن سی و سمپای و اوتاگای، همه­ کلاس فقط اوس می­گویند و حتی بعد از برخاستن قبل از ترک کلاس به ترتیب همگی با هم دست می­دهند و توی یک صف از اول تا آخر می‌­ایستند، به­ طوری­که مربی می­ایستد، نفر دوم با او دست می­دهد (دو دستی) و کنارش می‌ایستد نفر سوم همین­طور و الی آخر تا آخرین نفر کلاس به ترتیب جلوی استاد و ارشدها که می­رسند اوس می­دهند و بعد دست می­دهند و توی صف می­ایستند و استاد هم در آخر یک اوس می­دهد و صف پراکنده می­شود.

من یک شیوه­ دیگر هم در کشورهای اسکاندیناوی دیده‌ام که بعد از این­که به استاد احترام گذاشتند و سپس به سن‌سی و سمپای، کلاس همه می‌ایستند و با فرمان اوتاگای­ نی‌ری، ارشد صف اول به­ طرف دوم می­چرخد بعد با تکرار مجدد صف دوم به طرف صف سوم و همین­طور تا آخرین صف و بعد کلاس را با کف زدن و تشویق یکدیگر تمام می­کنند.

این نوشته را به اشتراک بگذارید!

درباره نویسنده: افشین طباطبایی

افشین محمدباقر طباطبایی (دکتری روانشناسی ورزش) مربی و مدرس کهنه‌کار کاراته (سایکو شی‌هان - رنشی)، نویسنده و پژوهشگر مسایل اجتماعی - روانشناختی - ورزشی (هنرهای رزمی) - مشاور - سخنران - مربی مهارتهای زندگی.

0 دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

آدرس ایمیل شما منتشر نمی شود.