مهاجم و خلافکار

مهاجم و خلافکار

فلسفه­ هرنوع درگيرى خيابانى، پيروز شدن بر حريف به هر قيمت و شكلى ا­ست و در آن انصاف و قانون و محدوديت وجود ندارد; خشونت و دشمنى و رذالت محض و آسيب رساندن و ضرب و جرح افسار گسيخته مد نظراست. بهترين كار، بهترين شيوه­ برخورد، بهترين روش مبارزه با يك مهاجم و خلافکار، تبه­كار و به اصطلاح «لات» خيابانى، ترك محل نزاع، رفتن و گريختن است. چون روى صحبتم بيش­تر با جوانان است; بسيار لازم و ضرورى ا­ست كه اين نكته را اضافه كنم: رفتن از صحنه­ نزاع، گواه شعور، درك، فرهنگ و عقل سليم فرد است، نه دليل ترس او. خجالت نكشيد، از شأن و مرتبه­ شما كم نمی­شود، تدبير عقب‌­نشينى، يك روش ارزشمند نظامى و رزمى ا­ست، به خصوص درجايى كه حريف شما يك فرد بى شعور و پست جامعه باشد.

بايد چگونگى پرهيز و دورى جستن از چنين فضاها و افراد مهاجم و خلافکار را ياد بگيريد. مهم نيست چ­قدر تجربه و مهارت رزمى داريد، بالاترين روش مقابله، داشتن پاهایی مصمم براى خروج از مهلكه است. بهترين نوع دفاع همين است، شك نكنيد. دريك نزاع و درگيرى فيزيكى در برابر دزدان و اوباش خيابانى، خطرى صددرصد و حتمى، شما را تهديد می­كند، ترك محل به معنى نجات دادن خود از خطر است. شعله­‌هاى آتش، سيل، طوفان، زلزله و يا اوباش خيابانى، درگيرى و نزاع فيزيكى، مى‌­توانند خطرى بالقوه به حساب آيند. هيچ انسان عاقلى با خطر روبرو نمى‌شود، بلکه سعى می­كند از ميدان خطر (هرچه باشد) دور شود.

پرهيز از درگيرى با مهاجم و خلافکار، به معناى اين است كه روش عقب­‌نشينى موضعى را براى حفظ سلامت خود (برنده شدن) در برابر مهاجم و خلافکار انتخاب كرده‌­ايد، و هيچ ربطى به ترس و بزدلى ندارد. اشاره شد كه سرداران بزرگ در طول تاريخ در ميدان­‌هاى جنگ، خيلى از مواقع، سپاه خود را عقب برده و راه را براى دشمن باز نموده‌­اند. اين کار نوعى تاکتیک جنگى براى جلوگیری از تلفات و فراهم سازی مقدمات پيروزى‌­های بعدى محسوب مى‌­شود. هنرهاى رزمى، ارزش و اعتبار زیادى دارد كه بخواهيد آن را در نزاع و درگيرى فيزيكى با اراذل ولگرد مهاجم و خلافکار از بين ببريد

نزاع خيابانى، غيرقابل پيش­‌بينى، غيرقابل برنامه‌­ريزى، بدون قوانين نوشته شده و پيرو بسيارى متغير نامعلوم است. ازاین­رو ضمانت اجرايى چندانى ندارد; پس از آن پرهيز كنيد. خطر نزاع خيابانى، عين بازى «رولت روسى» است; در اين بازى گلوله‌اى درون خشاب شش­لول گذاشته آن را مى‌چرخانند، سپس لوله­ تپانچه را روى شقيقه قرار داده و ماشه را مى‌­كشند، احتمال شليك يك بر شش است، شش خانه خالى و فقط يكى از آن­ها پُر است.

دليل ديگرى كه براى ترك محل عنوان مى‌گردد، اين است كه زمان و مكان توسط مهاجم و خلافکار و تبه­كار، انتخاب شده و شما به­ عنوان طعمه، حداقل آشنايى و امكانات را در آن محل داريد; ولى افراد حرفه­‌اى مهاجم و خلافکار بر اوضاع جارى آن­جا مسلطند. يادتان نرود كه درگيرى با اوباش و خلافكاران، دعواى دو همسايه يا دو دوست نيست، نزاع خونينى ا­ست كه بى‌رحمى و شقاوت، عناصر حاكم برآنند. تبه­كاران و اوباش ولگرد خيابانى، خود را همه­‌كاره و قدرتمند به حساب مى‌آورند و در اين افكار جاهلانه، افراد ديگر را هيچ مى‌­انگارند.