اوس (روح استقامت و پشتکار)
ضرب‌المثلی ژاپنی وجود دارد به معنی «سه سال روی صخره» که اشاره به اراده و پشتکار افراد در هر موضوع و هر زمانی است. یکی از مهمترین اصول فلسفه‌ی کیوکوشین، تکیه برهمین ضرب‌المثل دارد. اویاما معتقد بود «سه سال روی صخره» درباره‌ی تحمل یک انسان معمولی صدق می‌کند و برای یک کاراته‌کا باید گفت: «ده سال روی صخره»!
تمرینات کیوکوشین کاراته با اهداف کوتاه مدت و بلند مدت در برگیرنده‌ی مطالب بسیار زیادی است. بخشی از اهداف بلند مدت کیوکوشین، جدا از ضربه‌های دست، پا، کاتا، کومیته و… تلاش دارد جریانی معنوی و روانی را در قلب هنرجو نهادینه کند، تا او با شهامت و بردباری، آماده‌ی رویارویی با جلوه‌های خوب و بد زندگی روزمره شود. یک بودوکا (هنرجوی بودو – کیوکوشین یکی از شاخه‌های بودو است)، بیدی نیست که به هر بادی بلرزد. در برابر گرفتاری‌ها و سختی‌ها به راحتی تسلیم نشده و روح نیرومند و پشتکار زاینده‌اش، کلید دستیابی به همه‌ی توان ذاتی و بالقوه‌ی اوست.
هنرجوی مبتدی، درگیر مبارزه‌ای پنهانی با خود است. بخشی از نفس او تمایل به رها کردن تمرینات و بخشی دیگر از وجودش اصرار به ادامه‌ی راه و طاقت آوردن، دارد. در حقیقت هنرجوی مبتدی غیر از تمرین فیزیکی، به مبارزه و جنگی درونی با نفس خود مشغول است. میل به راحت‌طلبی و خودخواهی، نیروی بازدارنده و قدرتمندی است که برای غلبه برآن، مبارزه‌ای قدم به قدم با احساسات و تمایلات لازم دارد. ایستادن رودرروی حریف، تحمل درد و ادامه دادن، پایداری و شکیبایی می‌خواهد. در این راه، هنرجو هر روز، آبدیده‌تر و محکمتر از قبل می‌شود. او در مبارزه‌ها و کومیته‌های متعدد به نقاط ضعف خود پی می‌برد، در برابر حریف استوارتر شده، گاه غلبه می‌کند و گاهی مغلوب می‌شود.
«تیزترین شمشیرها در داغترین آتش‌ها حرارت می‌بینند»
دفاع و ضربه، طاقت و تحمل کومیته‌های پیدرپی و خستگی ناشی از آن، آموزش اعتماد به نفس و جرأت و شهامت است. در زندگی، منش و کردار کاراته‌کا، با سختی کشیدن و درد و بردباری به چنگ می‌آید. این رشد شخصیت به عنوان «اُسونوسی‌شین» شناخته می‌شود. واژه‌های اوس (OUS) از جمله (Oshi Shinobu) گرفته شده که به معنی استقامت کردن در زمان فشار طاقت فرساست و بر میل و رضایت فرد در تحمل سختی و تاب آوردن دلالت می‌کند. ایستادگی و جنگ‌آوری، نیاز به غلبه بر سُستی‌ها و نقاط ضعف دارد. جنگجو باید سالیان دراز سختی‌ها را تحمل کند تا بتواند از میدان رزم زنده بیرون بیاید. شمشیر فولادی، ساعت‌ها حرارت آتش و ضربه‌ی پتک را تحمل می‌کند تا تیز و بُرنده شود. هنرجو نیاز به تحمل، بردباری و رفع نقاط ضعف و درک عیوب خود دارد تا به شخصیت انسانی والایی دست یابد.
واژه‌ی اوس، به شکلی نهادین، در برگیرنده‌ی هنر کاراته است. کسی که بتواند به مفهوم واقعی اوس دست یابد و فکر و روحش در تسخیر آن قرار گیرد، شجاع و عاقل خواهد شد. دریای وسیعی از مفاهیم، در نهاد واژه‌ی اوس وجود دارد. اوس بیان احترام کوچکترها و مسوولیت بزرگترها است.
زدودن شک و تردید، ترس و واهمه، ضعف و سُستی، استقامت تا آخرین حد توان، اراده‌ی راسخ، تلاش برای از بین بردن ضعف‌ها، استحکام روانی و… ستارگان درخشان کهکشان «اوس» هستند. در جریان تمرینات دشوار کاراته، پی به کمبودهای خود می‌بریم، و رنج فشار جسمی را تحمل می‌کنیم، تا به بلوغ و پختگی روانی دست یابیم. آگاه بودن از این نکته کافی است، که از طریق پایداری و میل به ادامه، نتایج حیرت‌آوری پدیدار می‌شود که فقط به اراده‌ای والا و ویژه نیاز دارد.
هنرجویی که تلاش نکند، راه به جایی نمی‌برد. مربی تشخیص می‌دهد چه کسی کوشا و چه کسی بی‌انگیزه است. بدون سعی و تلاش، با وجود استعداد طبیعی، رشد و تکامل، مشکل است. اگر شخص، کمبود استعداد داشته ولی مصمم و با اراده و پشتکار باشد، از طریق عزم ثابت و پایداری در آموزش به پیشرفت خیره‌کننده‌ای دست خواهد یافت. اراده و میل هنرجو به تلاش و جهد بیشتر، توجه مربی را هم معطوف خود خواهد کرد.
هنگامی که هنرجو از درد و رنج به خود می‌پیچد، خودپرستی را کنار می‌زند. در مسیر استقامت جایی برای خودبینی و خودخواهی وجود ندارد. اگر هنرجو سُست اراده باشد، خودپسندی و غرورش رشد می‌کند و نمی‌گذارد راه بردباری را طی کند. اوس یعنی غلبه بر ضعف و انگیزه‌ی ادامه دادن.
«سر را پایین بگیرید و چشم‌ها را بالا، سخن نگویید و با قلبی سرشار، به تلاش ادامه دهید» (اویاما)
کسی که توان زیستن در روح اوس را بیابد، در برابر مشکلات و سختی‌ها خود را نمیبازد و با بردباری به دنبال یافتن بهترین راه حل‌ها میرود.
اوس، یعنی احترام به دیگران؛ ادب، فروتنی و در عین قدرت، خردمند و عاقل بودن. هدف کاراته، آشکارسازی روح اوس در هنرجو است، تا به کمک آن بتواند خود را پاک و منزه کند. نمیتوان تنها با تکیه بر استعدادهای طبیعی، ثروت و… به خوشبختی و تکامل شخصیت، دست یافت. برای به دست آوردن قدرت درونی، باید سختی کشید، کوشید، تحمل کرد و از پس آزمایشات و تجربه های مکرر، سربلند بیرون آمد.
در سبک کیوکوشین، شمشیر کنار گذاشته شد. کنار گذاشتن شمشیر به معنی رفتن به فراسوی پیروزی و شکست است. کیوکوشین، روش تفکر و زندگی و عشق را مطابق با جلوه‌های آسمانی آن برگزیده و به دنبال رسیدن به حقیقت در عمیقترین لایه‌های روح انسان است. به طور خلاصه باید گفت:
«اگر بتوان فلسفه‌ی کاراته را در یک کلمه بیان کرد، بدون شک آن واژه «اوس» خواهد بود»
0 دیدگاه