سبک­های کاراته

همه سبک­های کاراته در سه منطقه­ اوکیناوا رشد و نمو یافتند: ناها، توماری و شوری.

۱- شورین ­ریو: اساسا بر پایه کاتاهایی ا­ست که توسط «یاسوتسونه (آنکو) ایتوسو» آموزش داده می­شدند و دو انشعاب پیدا کردند: یعنی توماری­ته و شوری­ته.

۲- گوجوریو: توسط «چوجن­ میاگی» که شاگرد «کانریو­هیگاشيانو» بود پایه­ گذاری شد. اساس «گوجوریو» بر پایه­ «شوري­ريو» (ناهاته) قرار دارد. «گوگن­ یاماگوچی» جانشین «میاگی» شد و فرزندان «ياماگوچی» از جمله «گوسه ­ای­ یاماگوچی» بعد از او سازمان «گوجو» را رهبری کردند.

۳- شیتوریو: توسط «کنووا مابونی» بنیان­گذاری شد که شاگرد «یاسوتسونه (آنکو) ایتوسو» و «کانریو هی­گاشیونا» است. هردو مربی به او حكم استادی کامل کاراته را داده بودندآن ­هم در بیست و شش سالگی. سبک «شیتوریو» (در سال ۱۹۳۹ ثبت شد)، «مابوني» براي احترام به­ استادانش («ایتوسو» و «هی­گاشی­انو») نام هر دو را بر سبك خود نهاد. (نام اين دو تن به خط تصويري كانجي شي و تو مي­شود).  شاگردان «شیتوریو» قبل از آن­که کاتاهای «شوری» (ناهاته) را بیاموزند، چندین کاتای «شورین» را می­آموزند. پسران «کنووا مابونی»­، «که­ نه ­ای» و«کن­زو» راه او را ادامه دادند.

۴- شوکوکای: توسط «چوجی ­روتانی» پایه­ گذاری شد که شاگرد «کنووا مابونی» بود.

۵- شوتوکان: توسط «گی­چین فوناكوشی» که یکی از شاگردان ارشد «ياسوتسونه (آنکو) ایتوسو» و «یاسوتسونه آزاتو» بود، بنيان­گذاري شده. «شوتوکان» ریشه در «شوری­ریو» و «شورین­ریو» دارد. دنباله ­روی «گی­چین فوناكوشی» پسرش «یوشی تاکا» بود که سبک را مدرنیزه کرد.

۶- وادوریو: توسط «هیرونوری اوتساکا»، شاگرد ارشد و دستیار «گی­چین فوناكوشی»، «کنووا مابونی» و «چوکی­ موتوبو» پایه­ گذاری شد، «هیرونوی اوتساکا» نیز در «جیوجیتسو» تخصص پیدا کرد و سبک «وادو» بر پایه هر دو سبک کاراته «شوتوکان» و فرم ­های «جيتسو» است. پسر «هیرونوری اوتساکا» یعنی «جوری» (هیرونوری اوتساکای دوم) بعد از مرگ پدرش راه او را دنبال کرد.

یکی از سبک­ های اصلی «اوکیناوا» ناهاته نام داشت علت این نام­گذاری شهر بندری «ناها» بود که «کان­ریو هي­گاشیانو» مبتکر آن بود، کسی که تمرین تنفس را که «سان­چین» نام داشت معرفی کرد (بعدها این فن تبدیل به یک کاتا شد).

۷- پنجمین سبک اصیل کاراته کیوکوشین است که توسط مایوتاتسو اویاما در سال ۱۹۶۴ پایه گذاری شد. اویاما در ابتدا شاگرد فوناکوشی بود و در مکتب شوتوکان پرورش یافته بود سپس به گوجوریو پیوست و زیر نظر یاماگوچی و سو نی چو با روش شوری و ناهاته آشنا گردید او همچنین جودو و آیکیدو را تمرین کرده بود و با الهام از روشهای قدیمی مبارزات کاراته در قرن ۱۹ ، دست به ابداع سبک کیوکوشین با رویکردی متفاوت از دیگر سبکها زد.

۱-   یاسوتسونه آنکو ایتوسو.

۲-   کانریو هی­گاشیونا «هی گائونا».

۳-   گی­چین فوناکوشی.

۴-   چوجن می­یاگی.

۵-   کنووا مابونی

۶- ماسوتاتسو اویاما