پیدایش کاتا

برای درک و فهم بهتر مبحث کاتا قبل از هر چیز باید تاریخ پیدایش و ریشه­ های آن را مطالعه کنیم. آگاهی کامل از روند تکاملی هر کاتا طی قرون گذشته، کمک بزرگی در فهمیدن ارزش و تاثیرات گوناگون کاتا بر فلسفه­ کاراته خواهد کرد.

هزاران سال پیش که امکانات بشر ساده بود، مهارت­ های شکار، نزاع و موضوعاتی از این­ دست، بسیار پُراهمیت محسوب می­ شدند و تجارب موجود در هر قبیله یا جامعه نسل ­به­ نسل توسط مسن­ ترها به جوانان منتقل می­ شد.

«اوکیناوا­­» بزرگترین جزیره­ مجمع ­الجزایر «ریوکیو»  می­باشد و «اوکیناواته» (هنر رزمی اوکیناوایی) از ترکیب هنرهای ­­رزمی چینی و هنر رزمی اوکیناوایی در آن­ جزیره به وجود آمد. بعدها با آمدن به سرزمین اصلی ژاپن نام «کاراته» به خود گرفت. در قرن یازده میلادی در خلال جنگ­های «میناموتو» و شکست­های پی ­در پی آنان، تعدادی از «سامورایی­ های» میناموتو دست از جنگ کشیدند و در اوکیناوا اقامت نموده و تشکیل خانواده دادند.

­

دانش رزمی و روش­های جنگاوری آنان تاثیر ژرفی برشیوه ­های جنگاوری نجیب­ زادگان اوکیناوا به­­جا گذاشت، یکی­ از مهمترین باورهای «بوجیستو»(هنرجنگیدن سلحشوران باستان) شوالیه­ های میناموتو اعتقاد به­ تشابه ذاتی تمام حرکات رزمی بود.

به ­نظر آن­ها، زد و خورد تن ­به ­­تن، گرفتن وگلاویز شدن، یا به­ کار بردن سلاح و… گرچه در ظاهر متفاوت­اند، ولی ذاتا از یک سری قانون مشابه پیروی می­نمایند. یعنی تمام روش­های مبارزه تابع وزن و حرکات یکسان فیزیکی هستند، چون دراصل یک هدف و یک مفهوم را دنبال می­کنند(غلبه بر حریف)، و هنرجو با آموزش و یادگیری یک نوع حرکت(یک تکنیک)، قادر است آن را برای منظورهای مختلف به­ کار گیرد. آثار این فلسفه­ کهن رزمی هنوز در بسیاری از سبک­ های کاراته مشهود است.

در برخی کاتاها، یک تکنیک به تنهایی در موارد و اهداف گوناگون به­ کار می­رود و نظریه­ همانند بودن ذاتی تکنیک­های به­ ظاهر متفاوت دفاع یا حمله، گرچه خیلی بحث برانگیز و مناقشه­ آفرین است، ولی از منظر فلسفه­ تاریخی کاراته موضوعی صحیح می­باشد. براین اساس، فرضیه­ هر حرکت با موارد مصرف گوناگون «تکنیک ­های چند منظوره» را به ­طور وسیعی در کاتاها می­توان مشاهده نمود.